Modern Hoods (chanbaek)

tjue'

"Ama her şey bir gün geçer, bahar geri döner
Acılara koşa koşa, üstüne üstüne
Herkes yine sever, aşkı hep affeder
Biraz umut sürersen tüm yaralar geçer"

Bölüm Şarkısı:Cem Adrian&Sagopa Kajmer-Artık Bitti

{Bu bölümü sabırla bekleyen herkese ithaf ediyorum.İyiki varsınız,çok samimiyim.}

İYİ OKUMALAR 🌸

Flashback

Göğsümün üstündeki ağırlığı kenara atıp derin bir nefes aldım.Ağır kolları ne zamandır üzerimdeyse artık,nefesimin kesilmesiyle uyanmıştım.

"Günaydın." Çatallaşmış sesiyle diyip öbür tarafa döndüğünde yatakta doğrulup oturdum.Dün gece fena yorulmuştum ve biraz daha uyumam lazımdı.Ama güzel uykuma ismini dahi bilmediğim adamın yatağında değil,evimde devam edecektim.

"Günaydın." Birkaç dakika sonra verdiğim cevapla yeniden bana doğru döndü.Eli çıplak sırtımda yukarıdan aşağı inerken içim ürperdi.

"Kahvaltıya kalacak mısın?" Umutla sorduğunda gülmemek için kendimi zor tuttum.

"Hayır."

"Gidiyorsun yani."

Cevap vermeden yan taraftaki iç çamaşırımı alıp giyinmeye başladım. Bu onun için bir cevap olmuş olmalıydı.

"Bir daha görebilecek miyim seni?" Sırtım ona dönükken alayla güldüm.Hala cevap vermeyip pantolonumun düğmesini ilikliyordum.İnsanlar bu kadar saf olmamalıydı,barda tanışıp yattığı birini hayatına almak isteyecek kadar.

"Güzel bir geceydi teşekkür ederim.Gerçi dudaklarının tadına bakamadım ama..."

Cevap vermememe rağmen ısrarla devam etmesi sinirlerimi bozmuştu.Mavi tişörtümü yatağın öbür ucundan alıp üzerime geçirdim ve birkaç dakikanın ardından ona döndüm.

"Bay bay."

Kısa vedalaşmam yüzünde bariz bir bozulmuşluk oluştururken daha fazla beklemeden evden ayrıldım.Nerede olduğum hakkında pek bir fikrim yoktu ama evimden en az yarım saat uzaklıkta bir mesafede olduğumdan emindim.

Kaskımı kafama taktığım anda çalan telefonumla kaskı yeniden söve söve çıkardım.Sehun beni kolay kolay bu saatte aramazdı,yoksa çoktan meşgule alıp yoluma devam ederdim.

"Ne var?"

"Günaydın." Telefonu kaba açışıma aldırmadan selam verdiğinde gözlerimi devirdim.

"Sana da günaydın.Ne oldu?" Birkaç saniye telefonun ucundan ses gelmediğinde hattan düştüğünü sanmaya başlamıştım ki yeniden konuştu.

"Hyung şey.. Buraya gelmen gerekiyor."

"Eğlence mi yapıyorsunuz ne yapıyorsanız bensiz yapın abiciğim,iş dışında salın beni-"

"Önemli." Sözümü kestiğinde gözlerimi yumup sakince soludum ve sakinleştiğimde yeniden açtım.

"Geliyorum."

Yeni rotama doğru sürmeye başladığımda aklıma gelen tek mantıklı şey son yaptığımız işle ilgili bir aksilik çıkmış olacağıydı.Çünkü en son beni gereksiz yere rahatsız etmemelerini net bir şekilde anlatmıştım.Anca böyle acil bir durumda serbest zamanımızda beni arayabilirlerdi.