Modern Hoods (chanbaek)

tjueen'

"Sağanak olup yağan ay ışığının yerine
Geceye yıldız olup benim için parlayacağına
Söz ver."

Bölüm Şarkısı:Chen-My Dear

İYİ OKUMALAR 💫

Flashback

Ayaklarımı,dayadığım duvardan çekip kendimi yana bıraktım.Küçük yatak eskisinden daha da küçük gibi geliyordu. Tek başıma sığamıyordum sanki,halbuki neredeyse her gece Chanyeol ile yan yana bu yatakta,huzur içinde uyuyorduk.

Yeniden yerimden kıpırdanıp diğer tarafa döndüm ve odaya büyük bir oflama sesi bırakırken yerde oturan çocuğu izlemeye başladım.

Hava 40 bilmem kaç dereceydi,ki deponun havalandırmaları bozuk olduğu için hissedilen sıcaklık bunun iki katı falandı,Chanyeol yere oturmuş ne beni ne de sıcak havayı umursamadan nerdeyse 700 sayfalık bir roman okuyordu.Resmen pes oynama teklifimi reddetmiş,sıkıcı bir klasik roman okuyordu!

''Hiç büyük bir insan olduğunu düşündün mü?'' Dakikalardır ortama hakim olan sessizliği bozduğunda sıcaktan dolayı baygın gözlerimi birkaç kere kırpıştırıp boş boş yüzüne baktım.

''1.75 boyum var,ayrıca senin gibi bir deveyle takılıyorum.Sence hiç büyük biri olduğumu düşündüm mü?''

Gözünün kenarları kırışana kadar güldüğünde hala bayık bayık bakıyordum.Şaka sanmıştı ama ciddiydim.

''Öyle değil miniğim;yani düşünce olarak,kişilik olarak falan. Toplumdan bir şekilde ayrıldığını düşündün mü hiç?''

Chanyeol ile her şeyi yapmaktan zevk duyardım ama ağustosun ortasında sıcaktan bayılmak üzereyken edebiyat muhabbeti yapmak bu listeye dahil miydi,emin olamamıştım.

''Tabiki düşündüm.Normal bir hayatımız yok ki anasını satayım,tabiki toplumdan farklıyız.''

Sıkıntıyla diyip yataktan doğruldum ve üzerimdeki tişörtü bir çırpıda çıkarıp kenara attım. Uyuşuk bir şekilde Chanyeol'un dolabına ilerleyip askılı tişörtlerinden birini giyindim. Bu tarz şeylere alışıktı.Çoğu zaman onun dolabından giyinirdim,hatta o kadar normalleştirmiştim ki bu durumu bazı kıyafetlerin benim mi Chanyeol'un mu olduğunu ayırt edemiyordum.

''Dosteyevski'ye göre bizler toplumun 'olağanüstü' kesimiyiz.'' Yeniden yatağa uzanmamı bekleyip kendimi az önceki pozisyonuma soktuğum an devam ettiğinde bu konuşmadan kaçamayacağımı anlamıştım.

Chanyeol son zamanlarda yeni bir uğraş edinmişti kendine. Deli gibi kitap okuyor,sevdiği yerlerin altını çiziyor,bazı zamanlar kendi gibi olan Junmyeon hyung ile kitap incelemeleri yapıyordu.Bu durum,Chanyeol ile eğlenceli anlarımızı baltalasa da,kendine bir şeyler kattığını görmek mutlu ediyordu. Liseyi bitirememiş olması zaten canını sıkıyordu,bir şekilde kendini eğitmekten mutluluk duyması pek tabi beni de mutlu ederdi.Bu yüzden dünyanın en büyük klasiklerinden birini okurken fikirlerini,hoşuna giden ya da ilgisini çeken şeyleri benimle paylaşmak istemesini bozmamak adına bütün ilgimi ona yöneltmeye karar verdim. Hem sıcak,Chanyeol'un tişörtünü giymemle azalmış gibiydi.Ya da kokusu beni uyuşturmuş,duyu hissimi bloke etmişti. Bu konuda pek emin değilim.

''Peki hangi yönümüzle olağanüstüyüz?'' İlgimi çekmiş olmak sevindirmişti, bunu yüzüne yayılan gülümseme ile anlamıştım.

''Karşı çıkmamızla. Adaletsiz düzene,yapılan haksızlıklara ses çıkarmamızla.'' Dudaklarımı büzüp dediklerini tartmaya başladım. ''Kendisi bu olağanüstü insanların adam öldürmesine bile hakkı olduğunu düşünüyor.Çünkü bu olağanüstü insanların iyi bir amacı var.Mesela Newton'un,buluşlarını tüm dünyaya duyurmak için karşısına çıkan on ya da yüz kişiyi öldürmeye hakkı vardı hatta buna zorunluydu,diyor.''