In The Middle Of Nowhere [COMPLETED]

Chapter 8

Chapter 8

Klein

Wearing a peach dress, a gift from my beloved Aya, I stormed out of the chopper with Ceniah. May mga tauhan kaagad si Dad na kumuha ng mga bagahe ko. Sa di kalayuan ay natanaw ko na siya sa tabi ni Tita Noreen. Full of tears. Kitang kita rin sa kulay ng buhok niya na tumanda nga siya.

"Dad!" patakbo akong lumapit sa kaniya habang nakabuka ang mga kamay.

"My daughter, I'm so sorry." tinatapik tapik niya ang likudan ko. His embrace give me comfort. But I don't know why I'm longing for something.

"Tita." I hugged her too.

"Dear." humihikbi rin siya. "I'm sorry to say, Klein's not here. Umalis na rin siya five years after you've been gone." agad ay binalot ako ng kalungkutan.

Umuwi kami sa mansion ni Dad. Ang daming hinandang pagkain pero hinayaan muna nila akong mag pahinga. Pag mulat ng aking mata, bumungad agad si Ceniah.

"Hey.." she whispered.

"Dito ka matutulog?" I asked.

"Gigisingin sana kita. Kailangan mo mag ayos may welcome party para sa'yo ang Dad mo." I smiled and she stormed out of my room. Ganon pa din ang kwarto ko with the theme of pink, white and gray.

Sunod ay pinuntahan ko ang walk-in closet ko at nakitang may mga bagong damit na roon! Grabe naman ang tatay ko!?

"Hayy, mukhang maninibago nga ako." I sighed as I look at myself in the mirror.

Bumaba ako sa grand staircase. I remember this is the place where Klein and I used to play. Pati mga painting na nakasabit sa mga pader ay napaltan na rin. Pero ang painting ko noong bata pa ako ay naroon pa rin.

"Finally." my Dad hugged me tight. Ang daming taong nakapaligid sa  amin. On their formal attires and their champagne glasses. A different world from where I came from.

"My daughter, Alessandra Leniora Forteza is now back everyone." my Dad said as the people applaud.

I smiled at them. "I'm so glad to be here. Enjoy the night po." nag palakpakan muli ang lahat.

Lumapit sa akin si Ceniah na may kasamang lalaki. My heart beat doubled as the thought of it being Klein engraved my system.

Pero wala daw si Klein diba?

"Remember Kuya Harry?" napawi ang kabog ng dibdib ko dahil sa hindi naman pala si Klein ang kasama niya. Pero nagawa ko pa rin ngitian ito. Isa rin naman siya sa naging parte ng buhay ko rito.

"Hi, Allen. You grew as a beautiful lady." he smirked. Muka na siyang playboy ngayon but I knew that face can lure every woman. But syempre, not me.

"Thanks, Harry." I just smiled.

Hindi ako sanay. Ang daming bumabati sa akin! Muka silang mga mamahaling perlas. I feel so out of place. But I know, this is my real life. I shouldn't felt out of place.

"You're in college right?" tanong ni Dad. Nandito kami sa opisina niya sa bahay at kakatapos lang rin ng party pero gusto niya ko kaagad makausap.

"Yes po uhm... I'm taking up business management po." he smiled at my answer.

"Buti naman. I thought  would have to use my connections para maipagpatuloy mo ang business." nag kwentuhan pa kami ni Dad tungkol sa mga nangyari at tulad ng iba, nagalit din siya kay Mom.

Hindi ko naman sinasadyang magalit sila kay Mom pero anong magagawa ko? Maging ako gali sa kanya.

My phone beeped for an incoming text.