little me | hyunin

kırk beş [final]

"joonseo bak, uğur böceği!"

jeongin bahçede çimenlere uzanmış oğluyla etrafı inceliyordu.

kırmızı uğur böceğini nazik davranarak parmağına aldı.

joonseo'ya yaklaştırıp gösterdi.

küçük çocuk ilk defa bir uğur böceğini bu kadar yakından görüyordu. "çok şirin! babama da gösterelim mi?"

jeongin kafasını çevirip piknik örtüsünde sırtı yere dönük uzanan hyunjin'e baktı.

"sanırım baban uyuyakalmış. uyandıralım mı dersin?"

ufaklık yerden destek alarak ayağa kalktı. jeongin de kalkıp üstünü silkelediğinde joonseo jeongin'in elinden tutup onu diğer babasına doğru çekiştirmişti.

hyunjin'in yanına gelince örtüye oturdular.

"baba! uyan!"

çocuğun sesine babası tepki vermemişti. gerçekten derin bir uykuda olmalıydı, ya da rol yapıyordu.

yanındaki babasına, jeongin'e baktı.

"babam bana bir tane masal anlatmıştı. onda uyuyan güzel prens onu öpünce uyanıyordu. sen de babamı öpsen uyanır mı?"

ne yapacağını bilemedi. "resmen babasının oğlusun! aynı hyunjin gibisin! minik şey seni! ama bakmak yok, çocuklar böyle şeylere bakmazlar. kapa gözlerini."

kıkırdayarak ellerini yüzüne kapattı. bunu gören jeongin yüzünü yerde yatan hyunjin'e yakınlaştırarak kırmızı dudaklarını öptü.

hyunjin bunu hissettiğinde gözlerini açıp onu öpen jeongin'e karşılık verdi. jeongin bunu farkettiği gibi geri çekildi. çünkü hyunjin oğlunun yanında öpüştüklerinin farkında değildi ve bunun devamını her türlü getirebilirdi.

"babam uyandı mı? açayım mı gözlerimi?"

oğlunun gözlerini kapattığını görünce hyunjin'in jeton anca düşmüştü.

onu yanıtladı. "uyandım miniğim."

doğrulup oturur vaziyete geçti.

çocuk gözlerini açıp uğur böceğini hatırlattı. "jeongin babam ile uğur böceği bulduk! sen de gelsene!"

ilgisini çekmişti. "cidden mi? hemen geliyorum."

elini ayakta duran jeongin'e uzattığında eşi elini tutup onu kendine doğru çekmişti. böylelikle ayağa kalkan hyunjin oğlunun peşinden çimenlere ulaşmıştı.

ufak oğlan karnını çimenlere yaslayıp bıraktığı yerde duran uğur böceğini izledi. yanına gelen babalarından biri sağına, diğeri soluna uzanmıştı.

"baba!"

"efendim?"

"efendim?" ikisi aynı anda söylemişti.

"jeongin olan baba!"

kıkırdadı. "söyle meleğim?"

uğur böceğini eline almaya çalışırken onu izledi iki babası da.

"elime nasıl alacağım? yardım eder misin?"