CELLPHONE (completed)

Six

Kakagaling lang namin ni daddy sa principal office kasama ang kabet nya. At ngayon, nakauwi na kami. He's mad at me.

"Allison! Do you hear me?!" I looked at my dad.  He's so mad.

"What?" Nakasimangot kong sagot.

"For the Pete's sake, Alli. When did you learned, cuttingly on your class?!" I just rolled my eyes.

"Arman, don't shout her." Pagpipigil nung babae nya. Pakitang tao, tss.

"Alli. You know, I trust you. But I don't expect that you did that, everyday." I'm still quietly.

"Now! You are suspended for that fault you did. Are you listening Alli?" I nodded.

"Why did you do that, Alli? Are you stupid? Nakakahiya ka. Yan ba ang mga natutunan mo sa mga kaibigan mong, asal hayop?!" I stared at him. Asal hayop? Woah.

"Woah. You don't have a right, to treat them like an animal! Actually, mas gusto ko pa silang kasama eh." I said, while swiping my tears.

Nakatingin lang sila sakin, at mukhang speechless.

"You know why dad? Cause they are better than you! They understand me more than you! Ni hindi mo na nga alam ang nangyayari sakin eh, nagtanong ka ba? Ha? dad. It's hurt for me. Cause, you can't see all my efforts, I did for you. Kamalian ko lang ang nakikita mo! Mas naniwala ka pa sa iba than my own opinion. Gosh, parang di nyo ko anak. Ano? Ampon lang ba ko? At saka mas gugustuhin kong makasama ang mga hayop na yun, kesa sayo na walang paki elam sakin!" I said

*Slap*

"Arman!" Sigaw ng babae.

Nagulat naman ako ng sampalin ako ng malakas ni daddy, kaya napahawak ako sa mukha ko.

"Shocks. Sinampal nyo pa ko, tss.  You're so careless dad. I hate you more!" I said, at saka tumakbo na ko sa kwarto ko at naglock.

Grabe ang sakit. Mas pinaniniwalaan nya yung iba, kesa sakin.

Nakatulog naman ako dahil sa kakaiyak ko.

Pag gising ko, narinig kong nagbavibrate yung cellphone. Kaya tinignan ko iyon, may chat si Daniel. Gosh. May kasalanan pa pala ko dito.

Inopen ko naman yung chat nya. Yup, nakaonline na ang acc. ko sa cp nya.

-----------

From: Jon Daniel Friesse

"Ba't mo minura si Joy?"

Bigla naman akong kinabahan, halaaa. Shocks, maga pa yung mata ko. Nireplyan ko naman sya.

To: Jon Daniel Friesse

"I'm sorry, di ko naman sinasadya. Sorry din dahil pinagbintangan kita. Alam ko na kung sino yung gumagamit ng account ko. I'm very very sorry."

Agad naman nyang sineen iyon.

From: Jon Daniel Friesse

"It's okay. So, naniniwala ka na sakin. Tch, sabi ko naman sayo eh. Btw, I want you to be my friend, dahil na sa'yo ang cellphone ko."

Okay lang naman pala yun sa kanya eh. Kala ko naman may masama syang balak sakin.

To: Jon Daniel Friesse

"Sure, paki ingatan din ng cp ko. Babawiin ko pa yan, sobrang mahalaga yan sakin."

From: Jon Daniel Friesse

"Deal. Gusto kong maging updated sa'yo, baka kasi makalimutan mong cp ko ang gamit mo."

Woah, bata pa ko no. Kaya di ko yun makakalimutan. Tss.

To: Jon Daniel Friesse

"Sige update kita sa buhay ko. Pati pag tae ko ah, ikukwento ko sa'yo. Btw, ang lungkot ko."

Tama bang magkwento ako sa kanya? Sa bagay, maganda daw magkwento sa hindi kilala, kasi di ka nila magagawang ijudge. Ang magagawa lang nila is to listen and to add advice.

From: Jon Daniel Friesse

"Okay lang kahit di mo na ikwento pati pagtae mo, nakakadiri eh. Ba't ka nga pala malungkot?"

Kaasar ah, sya pa 'tong nandiri. Arte.

"Arte mo. Saka malungkot ako dahil nga dun sa nangyari kahapon, nung nalaman ko kung sinong gumagamit ng account ko, nakipag away ako. Tas ayun, pinatawag kami sa guidance office. Nagalit si daddy, at nag away kami. Kasi mas kinampihan pa nya yon kesa sakin na anak nya. It hurts. So that's why I'm sad. Sigeee breakfast muna ko."

Matapos kong ireply yon, bumaba na ko para mag almusal.

Medyo gumaan yung pakiramdam ko ah, thanks kay Dan.

________

Enjoy reading! :)