Ephemeral (On Going)

Chapter 12 - Madame Tussauds

Molly's POV*

This is going to be my first rest day here in New York. It's nice to wake up as late as my body wants. I headed to the hotel's restaurant to eat breakfast.

As I am eating my breakfast, I decide to finally check my phone. There's a message from Reagan last night.

Thank you for tonight! To be really honest I never wanted to have more friends after my ex and I broke up. I'll tell you more about it when we meet again soon.

xx, R

I smiled at the message. I didn't bother to reply because it's from yesterday anyway.

Out of boredom, chineck ko 'yung camera roll ko. Wow I never knew na halos lahat pala eh picture namin ni Kervin ang laman. I admit it, I miss him so much. Gusto ko siyang makita uli. Gusto ko siyang mayakap. Gusto kong maramdaman 'yung pag-aalaga niya sa'kin kapag malungkot ako.

Hindi ko muna dinelete 'yung mga photos namin. Hindi ko pa kaya. Sa ngayon isa 'yun sa mga nagpapalakas sa'kin in a way na kapag nakikita ko eh mas lalo akong gigil magtrabaho. I need to be successful to prove that I can live without a man. That I can live without Kervin.

I spend my day shopping for clothes. 'Yung iba pasalubong for my family.

I was only able to buy from these brands through their websites at ngayon sa mismong store na talaga ako bumibili. Kaliwa't kanan din ang mga kainan na kahit anong piliin mo eh mukhang Instagrammable naman.

What happened last night was unrealistic. Pakiramdam ko napanaginipan ko lang si Reagan. Pakiramdam ko hindi ko talaga siya kasama kagabi.

I saw an antique shop across the street. I went in and saw the antique heaven. Ang ganda ganda! Para akong nasa ibang panahon.

Tiningnan ko isa-isa ang mga binebenta nila. May mga damit, pictures, pati na mga lumang gamit. Pero ang pinaka pumukaw sa atensyon ko eh 'yung isang buong shelf ng music boxes.

"Excuse me, can I play these music boxes?" I asked the lady behind the cashier. She said yes and one by one, I tried all the music boxes.

At the back of all these music boxes is a small one. It is sparkly and it catch my attention. Parang sinasabi niya na kunin ko na siya, na bilhin ko na siya.

Pinlay ko 'yung music box and ang tugtog ay Moon River. Hindi na ako nagdalawang isip na bilhin 'yun. May kamahalan pero hindi ko talaga kayang iwan nalang 'yun sa store. Paborito ko pa 'yung music na tumutugtog. 

Umuwi ako agad sa hotel para iplay 'yung music box. Hindi ko na tinuloy ang pamimili ng damit sa sobrang excited kong iplay nang matagal 'yung music box.

Inilapag ko 'yun sa bedside table ko at saka itinugtog. Humiga ako sa kama para mag-isip isip. Mabuti nalang at may music box na akong tumutulong sa'king makalimutan ang mga nangyari sa Pilipinas. Kapag kasi tahimik, lalo kong naiisip ang lahat.

Gusto ko pa lumabas para naman hindi masayang ang rest day ko.

Bumaba ako sa lobby ng hotel. Naupo muna ako du'n para mag search ng mga magagandang puntahan sa ibang lugar sa New York para naman makapag explore ako.

Medyo komplikado ang mode of transportation from hotel to other places. Nakakahiya man pero tinawagan ko na si Reagan.

"Pwede ka ba lumabas ngayon?" tanong ko sa kanya.