My Seatmate Is My Lover

Chapter 23

Chapter 23

Date

"'Yon naman pala!" I snapped and laughed.

I can't stop myself not to giggled. Kilig na kilig ako kaya abot tenga ang ngiti ko, nag-iinit din ang pisngi ko at alam kong mapula na ang mukha ko. Pero hinahayaan ko na, I can actually take all his stares to me now.

I enjoyed it. I loved his stares, his smirk, his words and the way he blush while confessing. I really loved it!

"Edi girlfriend mo na ako ngayon!" masayang sigaw ko sa harapan niya.

Ngiting-ngiti ako nang sabihin ko iyon hanggang sa laglag ang panga niya, natigilan ako sa reaksyon niyang gulat. Mabilis siyang umiwas agad ng tingin at napakurap-kurap pa. Parang nabigla siya sa sinabi ko.

"Oh bakit? Ayaw mo  naman ba akong maging girlfriend?" tanong ko.

Agad siyang lumingon, "Hindi! Teka, gusto ko siyempre pero..." napalunok siya at huminga ng malalim.

"Pero?" hinintay ko ang susunod niyang sasabihin.

"Masyado naman yatang mabilis kapag naging girlfriend kita ngayon." aniya.

Kumunot ang noo ko. Hindi ko siya maintindihan, anong masyadong mabilis?

"Huh?" litong sabi ko.

He bit his lips and sighed before he smiled.

"Masyadong mabilis para sa atin kung ngayon ay magiging girlfriend kita. Wala manlang ligawan." aniya.

My lips parted. So, he want courtships?

"So, gusto mong ligawan kita?"

Nagulat na naman siya sa sinabi ko at natawa, umiiling siya habang natatawa.

"Hindi," natatawa niyang sagot.

Ngumuso na ako. Naguguluhan. Anong gusto niyang mangyari sa amin? Anong gusto niyang gawin ko? Bakit ayaw niya pa akong maging girlfriend ngayon kung gusto naman namin ang isa't isa?

"Then what, James? Ayaw mo lang talaga akong maging girlfriend." umirap na ako.

"Sabing gusto eh, gusto ko lang ligawan ka. Hindi naman ako nagmamadali na maging boyfriend mo." ngumisi siya.

Agad kaming nakampante sa isa't isa at hindi ko na maramdaman ang bigat sa pagitan namin o kahit sa kanya. Pakiramdam ko mabilis na kaming nagkaayos. Napangiti ako at huminga ng malalim bago ko siya harapin.

"Bakit mo pa ako liligawan kung puwede namang maging tayo agad?"

What's the point of courting if we both knew that we like each other? Ang mahalaga naman ay gusto ko siya at siya ay gusto din ako. Hindi na yata kailangan ng ligawan, it is a waste of time! Lalo na't we can be together...we can start our relationship now.

"Dan, I don't rush things. I hate forcing things too." aniya.

Seryoso niya akong tinignan and his lips pursed. Napalunok ako nang seryoso talaga siya, seryoso ang tingin niya at mukhang siniseryoso niya ang sinasabi at sasabihin pa niya.

"I want to court you. Gusto kong patunayan ang sarili ko, gusto kong paghirapan ang isang bagay na gusto kong makuha. And beside if a man likes a girl he should started to courtships than being in a relationship instantly because you just both like each other...I guess that'll never work." umiiling siya at parang alam na alam niya ang sinasabi niya.

Now, I am slightly pissed. Parang nagpapalusot lang siya eh! Hindi ko alam pero nalulungkot ako kasi hindi puwedeng kami nalang agad.

"Mahalagang manligaw ang isang lalaki sa babaeng nagugustuhan. I want to show my respect, my love and pure attention to you. Gusto kong patunayan ang sarili, I want to earn your love and trust. I want to prove myself to you and that I deserve you,"