KOLEJ

-32.Bölüm-

Sınır dolunca atayım dedim flfmmgmf

Bu bölümü suufiratoglu 'na ithaf ediyorum. Beğenmen dileklerimle canım💙

UMARIM BEĞENİRSİNİZ VE OY VERİRSİNİZ💙

*****

Daha fazla durmadan abime doğru koştum. Gülerek kollarını açtı ve Bi kaç adım da o attı.

Kendimi üstüne attığım da geriye doğru sendelesede dengede durdu ve kollarını belime sardı.

Kafamı boyun girintasına sokarak derin derin nefesler aldım.

O kadar çok özlemiştim ki onu. O benim herşeyimdi. Hatta size küçük bir sır vereyim. Benim ilk aşkım abimdi. O benim her zaman kahramanımdı, o benim her zaman koruyucumdu.

Yurt dışında okuyacağını söyleyince günlerce ağlamış yalvarmıştım. En sonunda ağlamaktan astımım tutunca da hastaneye kaldırmışlardı beni. Bu sadece abimin bir hafta daha yanımda kalmasını sağlamıştı. Sonra da gitmişti. Yaz tatillerimiz uyuşmadığı için benim okul dönemim onun tatil dönemine denk geliyordu. Bazen ise tatil olmadığı halde bizi özlediğini söyleyip yanımıza gelirdi.

"güzelim yüzünü de mi görsem acaba?" dedi beni kendinden uzaklaştırmaya çalışarak. Kıkırdayarak engel oldum ve yapışık olmaya devam ederek yüzüne öpücükler kondurdum. Gülerek karşılık verdi. Ama benim nedensizce gözyaşlarım hala akmaya devam ediyordu.

"seni çoook özledim." dedim uzatarak ve kolları arasından çıktım.

"bende çoook özledim seni." dedi beni taklit ederek. Ellerimi saçlarına uzatarak karıştırdım. Her ne kadar saçlarına dokunulmasını istemesede benim dokunmama izin veriyordu.

"şu oturduğun yerde beni öldürecekmiş gibi bakan çocuk annemin bahsettiği erkek arkadaşın sanırım. "

Hassiktir. Ah anne ah bunu bana nasıl yaparsın. Ben alıştıra alıştıra söyliyecektim abime. Kızmazdı ama fazlasıyla kıskanır beni uzak tutmaya çalışırdı. Yanımda kalacağı kısa süre boyunca Boranın çekeceği vardı anlaşılan.

Abimin kimden bahsettiğini elbette ki biliyordum ama yinede dönerek baktım. Herkes bakıyordu ama abiminde dediği gibi Bora öldürecekmiş gibi bakıyordu. Abim olduğunu biliyordu zaten bu yüzden rahattım.

Küçücük gülümsedim ona ve tekrar abime döndüm. Dönmez olaydım. Abimin yanında duran daha yeni farkettiğim abimin yaşlarında duran kız bana gülümsyerek bakıyordu.

Durun Bi saniye bunu kendime yedirmem gerekiyordu. Lan durun. Olmuyor ah düşünemiyorum. Bu kız umarım abimin sevgilisi değildir. Allahım lütfen.

'sen çekilmezsin artık uzun süreliğine içime kapanıyorum.'

'zaten içimdesin gerizekalı'

İç sesime ilk defa laf sokmanın gururunu yaşarken gözlerim tekrar abimin yanında duran güzel kıza takıldı. Malesef güzeldi. Hayır yani neden?

Kaşlarım çatık bir şekilde abime baktım. Anlamış olacak ki hızla konuştu. "sizi tanıştırmalıyım."

"bencede" diye mırıldandım.

"güzelim" abimin sesi sakın yanlış bişey yapma der gibiydi. Beni uyarıyordu. Ben nerelere gidem ah ulan ah. Söylediğim şeylerde haklıydım bu kız abimin sevgilisiydi.

"Bu kız arkadaşım Leyla."dedi bana bakarak. Başımı salladım ve devam etmesini bekledim. İlk hamleyi o yapacaktı. Görümceyim lan ben. Boş yapmayın.