KOLEJ

-55.Bölüm-

Selam selam selaaaaaaaam

2 ay sonra tekrar karşınızdayıımm🥳🥳

Açıkçası tam olarak ne diyeceğimi bilemiyorum. Sınavlar, dersler başka olaylar derken yeni bölümü atmam çok uzun sürdü. Şu ana kadar bekleyip bana destek olan herkese çok teşekkür ederimmm🖤

Neyseee

Nasılsınııızz?

Beni soracak olursanız iyiim. Sınavlarım çok güzel geçti sapasağlam atlattım. Sizin sınavlarınız nasıldı?

Umarım hepinizin sağlığı yerindedir. Yani inşaallah kimse covid-19 olmamıştır🙏🏻

Bölüm sonunda küçük bir açıklama yaptım okursanız çok sevinirim🤍

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ❤️

Bu bölümü albtrs14 arkadaşımıza ithaf ediyorum. Beğenmen dileklerimle kuzum❤️

Sürekli en son ne olmuştu kitabı unuttuk artık diyenelere çokça selamlar✨

Instagram: sevdanasayy (sizleri oraya da bekliyorum)

*****

Hatırlatma!

Kapıya ulaşmıştım ki duyduğum sesler ile hızla arkamı döndüm. Arya'nın bağlı olduğu makinelerden normaline göre çok farklı sesler çıkarken gözlerim ekranda ki düzensizleşen sayılara gitti. Ve hareket çizgilerine..

Neler oluyordu?

Aryaya doğru atılacakken kolumdan tutulmam ile ileriye gidemedim. Bir hemşire beni zorla dışarı çıkarırken içeri hızlı hızlı giren doktorlar, çıkardıkları sesler "neler oluyor?" Diye remsen kükrememi sağladı. Hızla kollarından kurtuldum hemşirenin. Tekrar çıktığım yere girmek isterken üstüme kapanan kapı ile öylece kala kaldım. Ona ulaşmam için yollarım kapanırken dizlerimin üstüne çöktüm. Gözyaşlarım sicim sicim akarken bazı şeylerin sonuna geldiğimizin farkındayım.

Güzelim yine benden giderken tutamamıştım. Belki de tamamen benden giderken...

*****

Yazardan...

Kaybetmek.

3 hece 9 harften oluşan bir kelimeydi.

O kısacık kelime insana öyle bir acı veriyordu ki yaşamayan bilemezdi.

Kimse yaşamamalıydı...

Ama bir imtihan içerisindeydik. Kaybettiklerimiz, kazandıklarımız, bizi bırakan insanlar olacaktı... Bu olayların sebebi ise her şey olabilirdi. Bir trafik kazası ile sevdiğimiz birini kaybedebilirdik, küçücük bir kesici alet ile ve ya bir darbe ile de.

Tabi kaybetmek sadece ölümle olmazdı. Bu da bir gerçekti.

Bir insan sizi terkedebilirdi ya da sizin bir hatanız ile o kişiyi kaybedebilirdiniz bunlar da bir kaybetme şekliydi.

Her şeye rağmen en can yakıcı olanı ise ölümdü. Çünkü ölüm her şeyden farklıydı. Giden giderdi belki varlığını hissederdiniz ya da belki de geri gelebileceğini düşünürdünüz. Ama ölüm öyle değildi işte..

Bora hissetmişti kaybetme duygusunu. Sadece Bora da değil. Ünal bey, Özlem hanım, Buğra, Ece, Sıla, Mert, Arda, Leyla, Sevim hanım hatta ve hatta Ahmet bey.