KOLEJ

-28.Bölüm-

Selammmmm,
Nasılsınız?
Ben iyi gibiyim.

#evdekaltürkiye

Bu bölümü güzel okuyucum denizslibrary 'a ithaf ediyorum. Beğenmen dileklerimle canım❤️

UMARIM BEĞENİRSİNİZ VE OY VERİRSİNİZ❣️

*****

"abi"

Duyduğum cırlama sesi ile yerimden hızla doğrulurken ne olduğunu anlamamıştım. Ne oluyor sabah sabah ya. Ben ne güzel sevgilimle yatıyordum.

"annecim kokurttun abinle ablanı." Bu sefer duyduğum ses Sevim teyzeye aitti.
Yataktan tam doğrulduğumda karşımda Sevim teyze ve küçük bir kız vardı. Boranın kardeşiydi Boranın bana önceden attığı fotoğraflar aklıma gelirken.

"günaydın Aryacım." Sevim teyzenin sesiyle tam olarak kendime gelirken kafama dank eden şeyle yanaklarım kızardı. Bizi bu halde görmüştü. Boraya koala gibi yapmıştım ve bizi görmüştü.

"günaydın sevim teyze." dedim kısık sesle. Şu an çok pis utanıyorum.

"Kusura bakma Arya Ebrar seni korkuttu."

"şey önemli değil." dedim en sonunda kafamı kaldırarak. Bana gülümseyerek bakıyordu. Bende gülümsedim. Bakışlarım Sevim teyzenin yanında duran Ebrara kaydı. Çatık kaşları ve elleri belinde bana bakıyordu. Gülümsedim ama pek işe yaradığı söylenemez. Hala yüz ifadesi değişmemişti.

"küçüğüm." Boranın sesini duyunca ona döndüm. Kocaman gülümsemesiyle Ebrara bakıyordu.

"abi" diye çığıran Ebrar koşarak yatağa tırmandı. Dengesini kaybedip Boranın üstüne düşecekken hızla kollarından tuttum. Ameliyatlı yerine düşseydi maazallah dikişler patlayabilirdi.

"annecim yavaş. Bora iyi misin oğlum?"

"iyim." dedi Bora ve yavaşça doğruldu. Tuttuğum Ebrarı yavaşça bıraktım.

"teşekkürler güzelim." Boraya gülümsedim. Önemli değil dercesine başımı salladım.

"gel bakalım abişe." Dedi Bora kollarını Ebrara sararak. Ebrar kolları arasına girerken gülüyordu. Sevim teyze oda da bulunan koltuğa geçerken bende yatağın yanında ki sandalyeye oturdum.

"nasılmış benim küçüğüm?"

Ebrar Boranın sorusuyla kolları arasından çıkarken bana baktı ve yine kaşlarını çattı. Şey galiba beni sevmemişti. Benim çocuklarla aram iyidir aslında. Tabi annem öyle demesede bana göre iyidi.

"Bu kim abi?" dedi parmağıyla beni göstererek. Benden hoşlanmadığını her halükarda gösteriyordu. Yinede gülümseyerek baktım ona. Çocuktu sonuçta.

"o Arya ablan." dedi Bora bana göz kırparak. Gülümsedim.

"senin neyin peki?" büyümüşte küçülmüş bir hali vardı Ebrarın. Sorduğu sorularda cabasıydı.

"arkadaşım." dedi Bora Ebrarın saçlarıyla oynarken. Saçlara bağlı bir sevgilim var ne güzel.

"ama arkadaşlar beraber yatmaz ki?" dedi Ebrar dudaklarını büzerek.

"annecim." Sevim teyzenin uyarı dolu sesi Ebrarın biraz daha Boraya sokulmasına neden oldu.

Bora sır veriyormuş gibi Ebrarın kulağına eğildi ama sesi yüksek olduğu için bizde duymuştuk. "hani evde sana bahsetmiştim ya prensesler gibi bir kız olduğunu. Bak işte o Arya ablan."