KOLEJ

-37.Bölüm-

Selammmmmmmmm
Nasılsınız kardeşlerim? Ndpflf

Bu bölümü ravzagumus arkadaşımıza ithaf ediyorum. Beğenmen dileklerimle canım❤️

aelmas67 geçmiş doğum günün kutlu olsun canım. Nice mutlu senelere❤️

UZUN BİR BÖLÜM OLDU AHAHAHHA (2217 kelime)

BOOOL ARYA VE BORALI HATTA BENCE SIKILACAKSINIZ SJSJSJ

I love you der kaçarım öfmdmfmf

İnstagram: sevdana.say

Multi;Bölüm şarkımız

*****

Bunu bana yapamazdı. Bu olmamalıydı. Ben ona güvenmiştim. Ben bir hata yaparak ona güvenmiştim.

"lütfen." dedim üzerimden itmeye çalışarak.

"lütfen Emre." yalvarmalarım etki etmiyordu.

"lütfen Emre yapma." dedim bu sefer.

"yalvarırım Emre."

Dinlemedi. Ben çığlıklar atıp, deli gibi ağlarken durmadı. Devam etti...

"Bora." diyerek çığlık attım bu sefer. "lütfen beni kurtar."

Sadece ona ihtiyacım vardı. O beni korurdu. O bana yardım ederdi.

"lütfen gel Bora."

"Bora..." diyerek güçlü bir çığlık attım.

Korkuyla yataktan doğrulurken ağzımdan güçlü bir hıçkırık kaçtı. Allahım o nasıl bir kabustu öyle. Emre... Rüyama da girmişti.

"güzelim?" Boranın sesini duyunca korku ile ona döndüm. Burdaydı. Beni kurtarmıştı. Ama o zaten kabustu. Kafam karışmıştı. Allahım lütfen yardım et.

"Bora.." diyerek kolları arasına girdim. Bir yandan da ağlıyordum.

"ç-çok kötüydü." dedim hıçkırıklarım arasından. Biraz doğrularak beni kucağına çekti. Üstünde oturuyordum.

"geçti. Kabustu." diyerek beni sakinleştirmeye çalıştı. Kafamı boynuna gömüp ağlamaya devam ettim. Uzun bir süre bu olayın etkisinden çıkamayacaktım.

"kabustu." dedi saçlarımı öperken. Bir yandan da okşuyordu.

"k-kabustu." diyerek tekrarladım. Kabustu ve geçmişti. Geçecekti. Geçmeliydi. Kendi hatanın bedelini ödüyordum. Emreye güvenmiştim. Sevgilimin düşmanına güvenerek evine gitmiştim.

Biraz daha öyle kaldıktan sonra kafamı kaldırdım. Hıçkırıklarım iç çekişlere dönmüştü.

"iyi misin?"

Gözyaşlarıma inat başımı olumlu anlamda salladım. Karanlık olduğu için yüzünü tam göremiyordum. Hava  kararmıştı.

Bora kollarını belime doluyarak kucağında daha rahat oturmamı sağladı. Her ne kadar utansam da yerim rahattı valla. Biraz böyle kalabilirdim. Ellerimle gözyaşlarımı sildim. Kabustu. Geçmişti. Umarım bir daha görmezdim.

"biraz da böyle uyuyalım." diyerek yatış pozisyonu aldı. Bende üstünde uzanıyordum.

Ellerimi saçlarını bulurken onun da elleri saçlarımı okşuyordu. Yumuşacık saçları parmaklarımın arasından kayarken kabusun etkisinden biraz da olsa çıkabilmiştim.