KOLEJ

-40.Bölüm-

Selam,

Neyse hadi bb.

Formumda değilim ama sizi seviyom❤️

Düzenlemeden atıyorum yanlışları söyleyin✨

Bu bölümü Elifzeynep arkadaşımıza ithaf ediyorum. Beğenmen dileklerimle kuzum❤️

Yardımı için suufiratoglu 'na çok thankss ederim💜

İnstagram:sevdana.sayy

*****

Onun canı yansa benim canım yanıyordu. O üzülse ben üzülüyordum. O kızsa ben kızıyordum desem inanmayın. Boranın sinirine kimse ulaşamaz. Neyse konudan saptık yine.

Ellerini her ne kadar saklamak istesede görmüştüm. Biri ile kavga etmişti. Kimle? Neden? Nerde?

Sorular kafamda dönüp dururken masanın üstünden peçete aldım. Boranın eline uzanınca geri çekmesi ile kaşlarımı çatarak ona baktım. Şu an çok pis Bi sorgulamada olmalıydı ama öncelikle ellerinin durumuna bakmalıydım.

Bora bakışlarımı görmüş olacak ki ellerine bana uzattı. Ellerini kendi ellerimin arasına alarak kanamış olan yerleri yavaşça peçete ile sildim. İnsan bi sarardı yani.

"kiminle  kavga ettin?" dedim işime devam ederken canını yakmak istemiyordum.

"Emreyi dövdüm." duyduğum isim ile elim havada asılı kalırken boğazımda bir yumru oluştu. Konuşmak için ağzımı açsam da geri kapandı. Ne demem gerekiyordu? ne demeliydim?

"ben..." devamı gelmedi. Getiremedim. 

"güzelim yapmak zorundaydım." 

"ben..lavaboya gi-gitsem...iyi o-olur." dedim zar zor konuşarak. Korkuyordum. Benim yüzümden Boranın başına bişey gelmesinden korkuyordum. Benim yüzümden başına bela almasından korkuyordum. Emreydi bu her şeyi yapabilirdi. Ona zarar verebilirdi. Bana verdiği gibi.

Ayağa kalkarak çantamı da yanıma alarak lavobaya yöneldim. Ağlamamalıydım. Ağlamayacaktım. 

Şansıma lavabo boş çıkarken aynanın karşına geçtim. Musluğu açarak soğuk suyu yüzüme çarptım defalarca. Güçlü olmalıydım. Unutacaktım. Unutmak zorundaydım.

Kapının açıldığını hissetsem de arkamı dönmedim. Aynalar da kapıyı göstermiyordu zaten.

Belime sarılan kollar beni kendine çekerken izin verdim ve arkamda ki bedene sarıldım. Seviyordum bu çocuğu hem de deli gibi. Kokusunu, gamzelerini, varlığını... Her şeyini...

"onu polise verdim."

Benim de istediğim şey buydu zaten ama Bora ona zarar verdiği için ceza alabilirdi.

Düşüncelerimi okumuşçasına "Ben ceza falan almayacağım." dedi. Derin bir nefes aldım. Biraz olsun rahatlamıştım.

"sevgilim..." diye mırıldandım ona dönerken. Gözlerinde ki şefkat, sevgi beni eritirken elimi kaldırıp yanağına yasladım.

"güzelim..." diye mırıldandı o da.

"Beni sakın bırakma. Ben... Ben sensiz yaşayamam Bora. Lütfen beni sensiz bırakma." dedim gözyaşlarım sicim sicim akmaya başlarken. Duygu patlaması yaşıyordum.

"asla." dedi sertçe. "Seni asla bırakmam... Bırakamam."

Sıkıca sarıldım. Onsuz yaşyamazdım. O benim her şeyim olmuştu.