One Damn Shot of a Lifetime [COMPLETED]

Chapter 41: Self Control

"Who' s that Caius?"

A girl form the table asked. I was just standing there feeling awkward as hell.

"Guys meet Catherine. She's a newbie here and also filipino." pagpapakilala ni Caius sa'kin.

"Hi Catherine." sabay sila lahat na bumati sa'kin. Napaka friendly naman ata ng nga estudyante dito. D'on sa Alchemy pag baguhan ka target ka ng bullying.

"Hello." tanging sagot ko sa kanila. Tangina nahihiya pa ako, kaylan pa ba ako naging mahiyain sa harap ng tao. I'm not used to this kind of normalcy.

"I'm Jennie" sabi nung isang babae na may itim na buhok.

"I'm Kaliester" a boy with brown hair said.

"Zayden here!" nag wave sa'kin ang isang lalaki na kulot ang buhok. Naalala ko bigla si Zane at Cayden, siguro dahil parang pinaghalo ang pangalan nila.

"Hi Cath, I'm Zarina." sabi ng isang babae na nay brown at wavy na buhok.

"oh and that's Giovanni." Sabi ni Caius at tinuro ang isang lalaki na nag babasa ng libro. Siya lang ata ang hindi bumati sa'kin mula pa kanina.

Caius sat me down on the chair and on the table was a box of pizza and a bunch of soda.

"Kuha kalang huwag ka mahiya." naka ngisi na sabi ni Jennie, ang cute niya. Singkit ang mata tsaka naka pony tail pa.

"Wait, baka gusto mo mag lasagna ikukuha muna kita." sabi ni... Who I think is Keliester tapos tumakbo siya patungo sa counter. Napaka welcoming nila and it made me feel uncomfortable.

Ting..

Ting..

I looked at my phone na nasa table at nakita ko na nag message so mom.

From: Mommy
- Anak I already filled the papers for your car there. Ipapahatid ko nalang sa tito Bryan mo dyan sa school ninyo maya-maya. I will message you pag nandyan na siya.

Oo nga pala. Nawala sa isip ko ang tungkol sa sasakyan. Binilhan ako ni mom ng kotse para magamit ko dito. Pag lapag ko sa phone ko sa table hindi ko namalayan na hindi ko na off.

"Wow are these your friends back at the Pilippines?" tanong ni Zarina tikoy sa wallpaper ko. Wallpaper ko kasi 'yung wacky picture namin n'ong game nila Asher.

Bigla ko tuloy naalala ang araw na 'yon. Pinag hihilahan pa nila ako para makapag picture kami. I miss those days, yung panahon na wala pa kaming masyadong problema, I miss those great people.

"It must be hard to leave important people behind." biglang sabi ni Caius, hindi ko namalayan na nalungkot ang expression ng mukha ko nang makita ko ang picture.

"Yeah, they were all I ever had." halata sa boses ko na nalulungkot ako kapag naiisip ko sila. I remembered the farewell party that Zane organized the last time I planned to move here.

Para kapag nandoon kana sa Singapore, masaya na memory ang maiisip mo kapag naalala mo kami.

Cayden... I'm sorry Cayden. Hindi masaya na ala-ala ang naiisip ko kapag naalala ko kayo. Hindi man lang ako nakapag paalam ng maayos sainyo.

"Wow ang gwapo nila!" napa lingon ako sa nag salita. Hawak hawak ni Zarina ang phone ko at naka titig lang sa wallpaper ko. Iba din ang trip niya, nag dadrama ako dito tapos 'yon ang napansin niya.

"I can show you more pictures if you want." I offered at parang kumikinang kinang ang mata niya. I opened my gallery and showed her. Wala naman talagang masyadong sekreto sa phone ko, mga pictures dyan ay mostly pictures namin ng lima at ni Axel.

"OMG! kapag bibisita ako sa pilipinas dapat mo ako ipakilala sa kanila!" Nakikita ko ang kawawang cellphone ko na pinag-aagawan nila dalawa ni Jennie.

"Is this your boyfriend?" tanong ni Jennie at pinakita ang picture namin ni Axel na hinahalikan niya ang pisngi ko. "Ang guwapo naman! Inggit ako huhu!"

Axel... Was he my boyfriend? Umalis ako na hindi man lang inaalam kung ano talaga ang meron n'on sa'min. Kapag may tanong kaya sa kanya kung may girlfriend siya ano kaya isasagot niya? Ugh! Ang dami kong iniwan na hindi ko pa nililinaw, and it's driving ne crazy!

Nakita ko si Kliester na pabalik ng table dala dala ang sinabi niyang lasagna. Suddenly a group of boys passed through him at may isang lalaki na humampas sa tray na dinadala niya causing the food he was carrying to drop into the floor. Lahat ba talaga ng schools ay kaylangan may gagong mga boy groups?

"Don't block our way Gonzales!" sabi nung humampas ng tray. Naka tayo lang si Kaliester doon na naka tingin sa pagkain na nalaglag sa sahig. I can see na natatakot siya sa mga lalaki.

My bitchy instinct suddenly fired up at tumayo ako sa kina-uupuan ko at nag lakad patungo sa mga lalaki. Hinakawan ko ang kwelyo ng lalaki na naghampas ng tray kanina, mas matangkad siya sakin kaya napayuko siya nung hinila ko ang collar ng damit niya. Shock immediately registered on his face, and I looked at him dead in the eye.

"You will pick that up." I said with full authority at tinuro ang pagkain na nasa sahig. Kumunot naman ang noo ng lalaki.

"What if I don't?! You have the nerve to tell me what to do." matigas niyang sabi at uminit ang ulo ko.

"I said. PICK THAT UP!" I exclaimed and threw him on the floor. I saw fear registered on his face at dali dali niyang pinulot ang mga nalaglag mula sa tray kanina. "Now throw it in the trash." dagdag ko nang mapulot na niya. Agad siya tumakbo palayo sa'kin dala dala ang mga pinapulot ko.

Tsk, wala din palang ibubuga ang mga nag tatapang tapangan dito eh. Ibang iba sa pilipinas, doon mag babasagan muna kayo ng ulo bago may magpapa-utos.

"Huy halika nga dito!" Hinila ako ni Caius pabalik sa table. Hindi ko namalayan na lahat ng mata sa cafeteria ang naka tingin sa'kin.

Crap I did it again. Kakasabi ko lang sa sarili ko na aayusin ko na ang buhay ko dito at first day ko palang nag dala na ako ng gulo. I really need to get this bitchy attitude of mine under control kung ayaw ko pati dito gugulo ang buhay ko.

"What was that?!" Caius exclaimed with wide eyes.

"I know, hindi ko dapat ginawa 'yon."

"No! That was sick!" nagulat ako na bigla siyang tumawa. Parang first time ata may pumuri sa kagaguhan ko.

"That was freaking awesome! That jerk got what he deserved. Grabe ang tapang mo pala Cath!" dagdag pa ni Zarina. Are they joking? Muntik ko na basagin ang mukha nung lalaki tapos nagustuhan pa nila?

"Yeah, I mean wala pang nag lalakas loob na harapin ang grupo ng Brandon na 'yon. You should have seen the look on his face, that was priceless!" Jennie said.

Parang mangha na mangha sila sa ginawa ko. But I don't want anymore trouble, gusto ko ayusin ang start ko dito sa Singapore. No fights, no riots, no chaos. Gusto ko mamuhay ng matiwasay at normal.

I need to suppress this bitchy attitude of mine if I want a peaceful life, I need to control myself.