A Fool For Him

36 - Best friend

Jason Jaime Montenegro

I had a weird feeling after Niui left. Gusto ko sana siyang habulin pero huli na. I pushed the negative thoughts away and focused on reading.

I took a spoonful of ice cream and turned on the TV. Nakakatamad namang magbasa.

"Sir, we have good news." Seb suddenly appeared out of no where holding a brown envelope on his hand.

Nasanay na ako sa kanya na sumusulpot nalang kung saan-saan. Si Novey hindi pa. Lagi siyang nagugulat.

Hindi ko nga alam kung anong meron sa butler namin, e. Parang ewan. Ang seryoso niya. At kapag pinagtitripan ko siya, wala lang siya. He was just wearing one expression. Ano 'to robot? Parang walang feelings.

Kinuha ko naman yung envelope at saka tinignan siya. "Ano 'to?"

"It's a surprise, sir." oh na naman. Ang seryoso ng mukha niya!

"Kung surprise 'to, 'di ba dapat nakangiti ka para masurprise talaga ako? Para ka kasing tuod diyan."

"As you wish." he grinned, but it was a force grin that didn't reach his eyes and it was bugging the shit out of me.

"Okay stop, stop, stop! Nakakatakot mukha mo. Hindi ka ba marunong ngumiti?" my face cringed.

"I could practice grinning if that's what you want, sir." he said.

Unbelievable! "Hindi pina-practice ang ngiti, Seb. Kusang nagfoform 'yan sa labi mo. Minsan nga nagtataka ako kung masaya ka ba o kung naging masaya ka na."

His expression didn't change. "I've lost any reason to smile, sir. Now please open the envelope. It will surely surprise you."

Naawa naman ako kay Seb. Lost any reason to smile? Ano kaya ang nangyari sa kanya? Siguro mas magiging malala pa ako sa kanya kung nawala ang mga pinakamamahal ko sa buhay.

Binuksan ko na din yung envelope at nakita ang picture. Shit! Eto yung sumagasa kay Niui?!

Audrick Monteverde. 43 years old.

His company, Ae & Pe, was bankrupt. Attempted suicide, but the police, Drake Forlon, immediately ran to action and caught him on 2008. Was sent to a mental hospital and escaped on 2009.

Oh shit, shit, shit! Hindi lang pala criminal ang sumagasa kay Niui. Isa pang baliw! Kailangan kong sabihin 'to kina Niui at sa parents niya. We need to catch this guy!

Ngayon ko lang napansin na wala na si Seb sa likod ko. Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Niui pero nakakailang ring na at hindi pa rin siya sumasagot.

Ba't kinakabahan ako? Tangina. Ano 'tong nararamdaman ko? She's fine. She's fucking fine. Baka nga nakauwi na 'yon at nakatulog na.

Tangina. 'Di ako mapakali!

"Sir, a taxi driver wants to talk to you. He's waiting outside." sumulpot nalang bigla si Seb. Napakunot naman ang noo ko.

"Bakit daw?"

"He wants to speak with you in person, sir."

I went out to meet this taxi driver. Nakita kong siya yung driver kanina. Ano kaya ang kailangan niya?

"Ano po 'yon?" tanong ko.

"Hijo, ang gerlprend mo pumunta sa sementeryo. Pinapaalam ko lang sa 'yo. Sundan mo siya. Pinigilan ko siya pero hindi siya nakinig." sabi niya.

"Sige po. Salamat po." sabi ko saka tinawag si Seb para ihanda ang sasakyan. Nagulat nalang ako nang makita ko agad siya na nasa loob na ng kotse.

"Weirdo talaga." I muttered. Bago ako pumasok ay narinig ko pa yung mamang driver. "Mag-iingat kayo, hijo."

Ngitian ko lang siya at saka umalis na. Bumilis nalang bigla yung tibok ng puso ko. I'm worried and negative thoughts kept on crossing my mind. And the fact that Niui's not answering her phone's only making it worse.

I've been calling her for the nth time already, but she won't pick up. What was she doing at the cemetery at a time like this?!

There was only one cemetery in here. At dun din nakalibing yung best friend ko. Takang-taka na talaga ako kung bakit pumunta si Niui sa sementeryo.

Nalaman na kaya niya ang totoo?

Nang makarating kami ay agad kong tinungo yung puntod ng best friend ko. Tawag nang tawag pa rin ako kay Niui pero natigilan ako nang makita ko ang cellphone niya sa sahig at nag-riring.

"Fuck."

Mas lalo akong kinabahan nang makita ko ang dugo sa sahig. Nanginginig na kinuha ko ang cellphone ni Niui. Napatingin ako sa puntod ng best friend ko.

"Help me, Zero. Help me find Niui."

The cold wind suddenly blew and I saw him standing just in front of me. I should be scared, but he's my best friend. Hindi ko inakala na magpapakita siya sa 'kin. Tengene.

"S-Sup?" oh shit. Nauutal ako!

Ngumiti siya. "'Wag ka ngang matakot sa 'kin, Jaime. Para kang bakla diyan. Namumutla. Tsk, tsk!"

Takte! Kinakausap niya ako! Ilang years ko na siya hindi nakakausap! Hindi pa rin siya nagbabago!

"Hoy, Zero! Hindi ako bakla!"

"Says the guy who's about to wet his pants." sabi niya at saka natawa.

Namiss ko talaga ang mokong na 'to. I got teary-eyed and I wanted to hug him, but it's impossible. Isa siyang spirit.

"You wanted my help? Bigyan mo muna ako ng chocolate." nakangiting sabi niya.

"Ha?! Wala ba kayong chocolate diyan sa langit?!"

"Meron. Ang dami nga, e." natawa siya.

I miss talking to him like this. Like the old days. Kung nabubuhay lang siya ngayon baka nagpaprank na naman kami sa ibang tao.

"Hoy, Jaime! Seryoso mo naman diyan! Smile naman!"

Ngumiti ako. "Pasensiya na, Zero. Miss ko lang talaga ang best friend ko."

"Tsk, tsk, tsk! Wala na, bakla ka na talaga. Na-in love ka na sa 'kin."

Natawa nalang kaming dalawa. "Miss na din kita, Jaime. Masaya na ako sa langit, 'tol. Tignan mo. Ang gwapo-gwapo ko diba? Wala na akong sakit."

"Oo nga. Pero mas gwapo pa rin ako sa 'yo, 'tol!"

"Ahh bahala ka nga diyan. Basta ako ang mas gwapo," biglang sumeryoso yung mukha niya. "You want my help, right?"

I nodded and he told me what really happened out here. Nanlamig naman ako sa nalaman ko. Hindi na niya sinabi sa 'kin kung saan sila napunta. Hindi na kasi niya alam.

"Salamat, 'tol." sabi ko.

"No prob, dude. Basta't ibaba mo muna 'yang pride mo. Puntahan mo siya. Magtulungan kayo." sabi niya at saka naglaho na palang bula.

I am going to find you, Niui. Just hold on.