Light and Darkness (Lips of a Royalty Series 1)

Kabanata 11

Light and Darkness

If this is only a dream I don't want to wake up anymore. Ayaw ko ng umalis sa piling ng prinsipe. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala pero ang lahat ng ito'y nawala kapag nakikita ko ang kaniyang mga mata. His black eyes is very intense. Kapag tumitingin ako dito ay mabilis akong nawawala. Mabilis akong naliligaw.

"Alam mo ba kung saan patungo ang daang ito?" I asked Prince Derion. After our scene in front of the river earlier we decided to stroll here in the forest. Nakasakay kami ngayon kay Snow, ako ang nasa unahan siya naman ay nasa aking likod hawak ang tali ni Snow. Palagay ang loob ko na hindi ako mahuhulog dahil sa mahigpit na hawak sa aking ni Prince Derion.

"It's my first time here Rebecca." He said. Tumango ako at ibinaba ang kamay kong nakaturo sa daan. Medyo malayo na kami ngayon sa baryo kung nasaan ang bahay namin. Siguro ay nasa gitna na kami ng kagubatan.

"Ang daang ito ay patungo sa dagat. Ang dulo ng kagubatang ito ay karagatan." I said.

Halos dito na ako lumaki. My father trained me here kaya memorya ko ang daan ng kagubatan. Hinding hindi ako dito maliligaw, kahit sa dilim ay hindi ako mapapahamak.

"Then we'll go there." He said.

"Di ba mahilig kang mamasyal? Nakarating ka na ba sa tabing dagat noon?" I asked. He chuckled at my question. Nagtaas ako ng kilay. Maybe my question is ridiculous. He is a prince, it's inevitable that he already see the beach or ocean.

"Of course Rebecca, it's my hobby." He said.

"Bakit wala akong nakitang karagatan sa mga pininta mo?" I asked. Naramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko kaya natigilan ako. Snow is walking slowly kaya hindi ako natatakot na mahulog. Is it his moves?

"Dahil hindi ko naman talaga binibigyang pansin ang karagatan. I am more into forest, mountains and animals." He explained almost whispering on my ears. Ngumisi ako dahil alam ko na itong galaw niya.

"Then after this I want you to paint the beach.." i said. I felt how he nod his head.

"Yes, I will and I will make sure na kasama tayong dalawa doon." He said.

Napangiti ako. Kaya naman sobrang saya ko ng makita ko ang maliwanag na karagatan. Nakakamangha talaga ang dagat. Kitang kita ko ang mapinong buhangin, the waves in the sea shore is hard to ignore at ang asul na kulay ng dagat ay napakaganda. Parang inaakit kami nito na maglangoy!

Bumaba si Prince Derion sa kabayo bago niya ako inalalayan na makababa din. Nang makababa ako ay agad niyang pinagsalikop ang aming mga kamay at hinila patungo sa dalampasigan. Parang may humaplos na kung ano sa aking puso ng makita ko ang kamay namin na magkahawak. My heart is beating widely. I'll make sure that I'll treasure this memories with him. His sweet gestures, his funny remarks, his evil smirks and even his laughs. I love them so much.

Tumigil kami sa tabing dagat kung saan hindi maabot ang paa namin ng alon dahil naka boots si Prince Derion. Natuyo na rin ang dress ko kaya ng humangin ng malakas ay sumabay ang saya ng bestida ko. Tumaas ang tingin ko kay Prince Derion na nakatingin sa karagatan. Hinihipan ng hangin ang kaniyang kulay brown na buhok. Kitang kita ko ang tangos ng kaniyang ilong, ang kurba ng kaniyang pilik mata, ang manipis at mapula niyang labi, at ang kaniyang perpektong panga.

He is perfect. A very perfect Prince.

Ngumiti siya sa akin ng bumaba ang tingin niya sa akin. Humarap siya sa akin at nabigla ako ng hapitin niya ang aking bewang para mapalapit sa kaniya, automatic ko namang inilagay ang aking kamay sa kaniyang dibdib. Hindi ko talaga akalain na ang lalaking nasa harapan ko ngayon ay sa akin lang nakatingin na para bang ako lang ang nakikita niya.