"Déjà vu..." anas ko habang nakatingin sa isang pamilyar na tanawin. Small houses are everywhere.
Familiar small houses...
I'm a journalist... and I'm here to find the information of this little yet familiar town. A mysterious information that accidentally caught my eyes.
Werewolves, vampires, and witch once lived here. I've read it, and I'm here to look around if it's really true. But, everything seems familiar.
The road, the houses, the trees, and the feeling of the cold air.
I've seen it... a hundred times in my dreams.
Malakas akong napabuntong hininga habang nagpatuloy sa paglalakad papasok sa bayan.
Mag-isa lamang akong pumunta rito dahil may ibang pinuntahan ang aking 'kapartner.'
Hindi ko mapigilang mailang nang pinagtitinginan ako ng mga tao pagkapasok na pagkapasok ko sa pinakagate ng bayan. Kumunot ang aking noo sa pagtataka ngunit nagpatuloy pa rin sa paglalakad.
Habang dala-dala ang aking maliit na camera ay nagsimula akong maglibot-libot habang palihim na kumukuha ng litrato.
Tuloy-tuloy lang ang aking pagkuha ng litrato. Humarap ako sa isang malaking puno para kuhanan ito ng litrato nang makitang may nakasandal doon.
Agad akong natigilan dahil sa mariing pagkakatitig na kaniyang binibigay sa akin. Dahilan para lumakas ang pagtibok ng aking puso sa hindi maipaliwanag na naramdaman.
Nakahalukipkip itong nagtiim bagang at seryosong tumitig sa aking direksyon.
His familiar face caught my eyes. Deep brown eyes, furry eyebrows, small yet pinkish lips, pointed nose, and perfect jawline.
He's wearing a white shirt that's fitted on his masculine body. While he's wearing a blue ripped jeans.
Dahil doon ay hindi ko mapigilang kuhanan siya ng litrato. Napaiwas ako ng tingin nang makita ko kung paano dumilim ang kaniyang mukha at umayos ng pagkakatayo.
Sumulyap ako sa direksyon ng lalaki ngunit paglingon ko ay nasa harapan ko na siya, ilang metro ang layo sa akin—dahilan para mabitawan ko ang aking hawak na camera.
"Shit," hindi ko mapigilang mapamura nang makitang basag ito, balak ko na sana itong pulutin nang marahas na hinawakan ng pamilyar na lalaki ang aking pulsuhan.
His warm palm, it feels so calming. Napailing nalang ako sa aking naisip at agad na napataas ang aking paningin sa lalaki.
"B-Bitawan mo nga ako," wika ko.
Bumagsik ang reaksyon ng kaniyang perpektong mukha nang marinig ang aking sinabi. Dumilim ang kaniyang mukha dahil sa galit at napamura.
"Goddamn it," bulong ng lalaki.
Ilang beses na napahinga nang malalim ang lalaki at binitawan ang aking kamay. Nakahinga naman ako nang maluwag dahil doon at agad na pinulot ang aking basag na camera.
Napabuntong-hininga na lamang ako nang makitang wala na talagang pag-asa ang aking sirang camera at humarap sa lalaki na nasa aking harapan.
"Hey, you should pay for this..." salubong ko.
Tumaas ang isa niyang kilay at bumakas sa kaniyang mukha ang pagtataka. "Why would I? It's your fault that you suddenly jump in surprise," malamig niyang saad.
Napairap na lamang ako sa hangin naglakad papalayo. Wala akong marereport nito kung sira ang camera ko, damn...
Agad akong napaharap sa isang matandang babae nang higitin nito ang aking braso upang paharapin sa kaniya. "Ija... Luna? Ikaw ba talaga 'yan?" natutuwa niyang saad dahilan para bumakas sa aking mukha ang pagtataka.
"P-Po? Paano niyo po nalaman ang pangalan ko?" naguguluhan kong saad.
May sasabihin pa sana ang matanda nang may humigit sa aking pulsuhan papalayo sa matanda.
"Ano ba! Higit ka nang higit! Ano bang problema mo?" asik ko nang makita ang kaniyang mukha.
Tumiim muli ang kaniyang panga sa galit habang nakatingin nang mariin sa akin. "So it's really you..." bulong niya na umabot sa aking pandinig.
Kumunot ang aking noo. "I don't understand, anong meron? Damn, maybe I'm crazy," bulong ko sa aking sarili at umiiling na tumingin sa misteryosong lalaki na kanina pa ako pinagmamasdan.
"Don't worry, mister. I will delete your picture, kung iyon ang gusto mong sabihin," aniko.
Balak ko na sanang maglakad papalayo sa kaniya nang humigpit ang kaniyang pagkakahawak sa akin at hinigpit ako papalapit sa kaniya upang ako'y yakapin.
Mahina akong napasinghap sa gulat. Ngunit mas humigpit ang kaniyang pagkakayakap sa akin.
"Luna..." bakas sa kaniyang boses ang saya.
"Finally..." he uttered.
—
"I won't leave you, you know that Thomas," iyak ko habang mahigpit na nakayakap sa kaniya. Rinig ko ang mahina niyang pagmumura at sinubukan akong itulak papalayo—na nagtagumpay naman.
"N-No..." iling ko habang patuloy na tumutulo ang aking masaganang luha.
Thomas looked at me with a pain expression. "Listen, Luna... you can't be here... your family is looking for you," nahihirapan niyang saad.
I bit my lower lip as I cried.
"Babalikan kita..." bulong ko at niyakap siya nang mahigpit.
He stepped away and kissed my forehead. Making me closed my eyes.
"I'll wait..." bulong niya. Hindi ko mapigilang mapangiti habang nakapikit. Ramdam ko ang paglapit ng kaniyang mukha sa aking tainga.
"Now go, I'll wait for you even if it takes years," masuyo niyang saad.
—
I shockingly opened my eyes. Agad akong napatayo sa aking pagkakahiga. Habol-habol ang aking hininga.
I wept away my tears on my cheeks as I stared at my reflection. Thomas...
Tahimik kong tinahak ang lubak-lubak ngunit pmailyar na daan. Ramdam ko ang kaba na unti-unting sumisiklab sa aking dibdib nang makita ang pamilyar na bayan.
Agad akong pumasok sa malaking gate at sumalubong sa akin ang mga masasayang tao. Is there a celebration?
Maraming mga bata na nagtatakbuhan. Agad akong napatigil sa paglalakad nang may makabunggo sa akin.
"S-Sorry—Luna?" gulat na saad ng babae nang mapatingin sa akin.
Kumunot ang aking noo sa pagtataka ngunit dahan-dahang tumango. Bakas sa kaniyang mukha ang pagkagulat at agad akong hinila papunta sa gitna ng mga tao.
"Alpha," saad ng babae nang tumigil kami sa isang lalaki nakatalikod sa amin. Nagtatawanan sila habang siya'y nakaakbay sa isang babae.
My heart pounds fast when the man turned around to see me.
My mouth hanged opened. "T-Thomas?"
His expression suddenly changed. He's shocked upon seeing me.
"Luna?" gulat niyang saad gamit ang kaniyang baritonong boses.
I nodded lightly as I gawked at the girl beside him. My eyes suddenly went wide.
"W-What..."
"Hi, Luna," aniya. Nalilito akong nagpapalit-palit ng paningin sa kanilang dalawa.
H-How come she looks exactly like me...
Matamis na ngumiti sa akin ang babae. "I know you're confused... and I see that you finally remember your mate, Thomas. However, this man beside me is not your Thomas," she said. Nanghina ako sa kaniyang sinabi ngunit pinigilan ang sarili para lumuha.
"He may be looked exactly like your Thomas but he's not your Thomas. He's the past Thomas and not your Thomas," she added, making my heart skipped a beat in confusion.
She giggled at me and smirked. "We're the past Thomas and Luna. While you're the future one," saad niya.
She peeked at my back and sweetly smiled.
"... and that's your Thomas."
