That Childish Girl Is My Slave

Prologue and Chapter One

[Prologue]

Phobie Dela cruz is a provincial girl from Capiz. She end up in the city because she followed the man that the love of her life. They say that for love even the impossible becomes possible. For love is willing to gamble even if you do not know how far. Willing to love even if there is no certainty, if love will be reciprocated. For love is willing to suffer and be patient.

How long will she love the man who doesn't know her? The man just made her just a slave.

✔That Childish Girl Is My Slave ✔
©All rights reserved

Date started: 05|23|20 (6:34 PM)
Date finished: 08|09|20 (10:26PM)
Written by: Lorbie_CJ

WARNING : The story is purely work of fiction. The characters, places and scenes are only fictional and product of writers imagination. Be aware of some vulgar words, it is only used for expressing the character feelings Remember:

Plagiarism is a CRIME. Anyone caught of this crime will face the consequences. You can get some ideas but please use it wisely.

End of prologue------

---------

Hi Cutreass welcome to Chapter One. Enjoy Reading!

[Chapter 1 - Enrollment ]

Phobie's POV

Isa akong probinsyana, galing probins'ya ng Capiz,

Isip bata sabi ng karamihan,

At Tanga din ako dahil na inlove ako sa taong imposibleng maging akin

Hindi ko alam kung may patutunguhan ba itong aking kahibangan pero umaasa ako na may papala din ako sa dulo. May mapapala nga ba ako? O maging komplekado lang ang buhay ko dahil sa pinili kong landas na tatahakin? Dahil pinili ko ang sundan at habulin ang lalaking ginawa kong mundo.

After all, Isa lang ang gusto ko yun ay ang maging masaya sa piling n'ya at masuklian man lang kahit kaunti ang pagmamahal ko sa Kaniya. He's the one and only reason why I am here, chasing my greatest pain.

I am Phobie Dela Cruz. 17 years old na ako, 1st year college this school year. Actually sobrang busy talaga ng utak ko ngayon dahil kanina pa ako pabalik balik sa lugar na ito. Am I lost? Sabi ko nga ba eh! Dito palang tatanga tanga na ako. Hindi ko talaga kabidaso 'tong Lugar.

Naliligaw na ba ako? Naiiyak na talaga ako ngayon. Hindi ko na maimagine kung ano na ba ang mukha ko ngayon? Maybe sobrang dugyot na. Hindi ko parin nahanap ang bahay ni Lola Dionila dito sa Bulacan. Nasaan nga ba yun? Anong baranggay at street nga yun? Maygad! Ang Tanga ko para makalimutan ang bagay na ito!

Nahihilo pa ako at nagugutom. Pagod kong pinunasan ang tumulong luha, gusto ko na talaga humagulhol sa iyak kaso kakahiya naman. Two days pa naman ang byahe ko tapos naligaw din lang ako pagdating dito. Kahit ako ay hindi makapaniwala na andito na talaga ako sa Lugar na to, sa Lugar na pangarap kong puntahan. Galing kasi akong Capiz. Nasa bundok po kami doon. Actually Bisaya po ako, even so I can speak tagalog naman.

Mygad! Where na ba kasi ang bahay ni Lola? Tsss, how stupid I am! May CP nga pala akong d keypad. Kinuha ko ang CP ko at binasa ulit ang text ni Lola.

From: Lola

Inday apo, hintayin kita sa puno ng Narra, malapit sa terminal. Pag kababa mo ng Bus ay matatanaw mo rin agad ako.