That Childish Girl Is My Slave

Chapter Seventeen

[Chapter 17 - Scared ]

Phobie's POV

He was still hugging me, we're hugging each other and the sunset gives romantic lights. I am very happy! Sobrang saya ko sa mga bisig n'ya. I feel home, I feel safe from everything.

"I never expected that I'm starting doing this things with you, I think I like you, I really like you Phobie." He almost whispered. I was shocked! This convergence perplexed me a lot! Did he admitted? Or he really likes me for being Slave of him?

"K-Kamahalan" I uttered

"You can rest now childish Girl." He chuckled. Natigil ako at natulala habang nakatingin sa kan'yang kotse na papalayo na sakin.

Matagal kong pangarap na magustuhan n'ya. Tapos kani kanina lang sinabi n'ya habang yakap pa ako. Parang gusto ko tuloy tumalon sa mataas na building dahil sa kilig. But is he serious for what he said? I couldn't believe! Dream come true na ba iyon?

Mabilis akong tumakbo papasok sa aking kwarto, buti nalang at hindi napansin ni Lola na halos palubog na ang araw bago ako nakauwi. Nag pagulong gulong ako sa malambot kong kama. Pinikit ko ang aking mata para mag pray sa Panginoon.

Maraming salamat Panginoon. Thanks for my life, thanks for the happy moments with him. I don't forget everything even i'm sick, if my life is became mesirable, my faith for you is never ends never

Amen.

After kong mag pray hindi na ako nag-isip ng kung ano dahil nakaramdam ako ng antok. I'm sleepy and my heartbeat Isn't normal after all.

KINABUKASAN ay nagising ako dahil sa ingay ng Manok.

*Tiktilaok*

"Minumulto ako ni Betlog!" Sigaw ko pa. Parang si betlong talaga iyon! Bumagon na ako at nag ayos ng sarili, and then after everything is done ay lumabas na ako kwarto. Pinuntahan ko muna si Lola sa kusina at nag paalam na pupunta na ako ng School ko.

At the school*

"Bespren pag sinabihan kaba ng I like you ng isang tao ano dapat ang isasagot mo?" Tanong ko kay Jennifer. Ngumiti naman s'ya sakin na parang nang aasar pa.

"If gusto mo naman s'ya or MAHAL mo na nga puwede kang umamin to him. Sabihin mo sa kan'ya kung gaano mo s'ya ka Mahal. Ganoon! pero sayo parin ang disesyon." Sabi n'ya. Nahulaan n'ya ata kung sino. She know everything naman about Charles and I.

"Pero hindi n'ya sinabi na He Loves me. So like lang n'ya ako not Love at sabi n'ya pa ay 'I think' so hindi pa s'ya sigurado na like n'ya ako." Malungkot na sabi ko. Kay briana iyon in love eh. Siguro like n'ya lang ako dahil mabait ako sa kan'ya at Slave n'ya lang ako.

"Malay mo, mapapatibok mo ang matigas na puso ni Kamahalan mo." Kinikilig na sabi n'ya, napa iling nalang ako at natawa dahil sa sinabi n'ya. Hindi iyon mangyayari eh, ayaw kong mag assume.

After a minutes pumasok na kami sa klase, wala naman kaming ginagawang activity kaya napadali narin ang klase.

After an hours natapos narin, and it is lunch time. I want to be with him again! Saan kaya s'ya? siguro nasa stock room na. Kailangan ko s'yang makita at makausap. Tumakbo ako hanggang sa nakarating ako sa stock room, huminto muna ako sa harap nito dahil hiningal ako sa kakatakbo. Nanikip naman ang puso ko, ang bilis ng kabog nito. Siguro napagod lang ako sa kakatakbo kaya tudo reak ang puso ko. I don't want my heart get tired for everything.