Marrying Mr. Billionaire (COMPLETED)

Chapter 1

“Hija, pasensya ka na ngunit kailangan ko na ang pera na inutang ninyo sa akin na pinagamot sa Papa ninyo. Ilang buwan na rin kasi ang nakalipas at alam ko ang pakiramdam na mawalan ng mahal sa buhay. Pero sana maintindihan niyo na kailangan ko na rin ang pera na iyon lalo na’t may negosyo akong pinapatakbo. Pinautang ko lang naman kayo kasi nangako kayo na babayaran niyo ang utang bago matapos ang taon.”

Mula sa loob ng aming bahay, nakita ko si Ate na kausap si Aling Marites at alam ko kung bakit siya narito. Nangutang kasi kami ng pera sa kanya six months ago at ngayon, sinisingil na niya kami. Ang totoo niyan, pangatlong beses na niya itong balik. Sobrang desperada na kasi namin no’n na mapagamot si Papa kaya kahit malaki ang halaga, nangutang kami.

But money didn't save his life. It was too late for us to save him. Sumuko ang katawan niya at kahit gusto ko man siyang sisihin dahil nilihim niya ang sakit niya, wala pa rin namang silbi dahil wala na siya sa mundong ito. Saka lang namin nalaman ang sakit niya nang mawalan siya ng malay at dinala siya sa ospital. 

We were desperate to save him because he was our only family left in this world. Ngunit sa huli, bumitaw pa rin siya. At kaming natira, siningil na ang perang inutang namin. 

Humigpit ang kapit ko sa kurtina at napalunok na napatingin sa kanila sa labas. 

"A-Aling Marites." Nanginig ang boses ni Ate Kalla at kitang-kita sa mukha niya ang kaba. "W-Wala pa kasi kaming sapat na pera para mabayaran ang utang. Pero—"

Napatalon ako sa gulat at napaatras nang biglang nagtaas ng boses si Aling Marites. 

"Ilang beses na akong pabalik-balik dito!" sigaw niya habang sobrang kulubot na ang kanyang noo sa iritasyon. "Hanggang ngayon, pareho pa ring rason ang binibigay mo sa akin. Ginagago mo ba ako?"

Alam ko na may utang kami sa kanya, ngunit hindi naman yata tama na sigaw-sigawan niya ang ate ko sa gano'ng paraan. Naiintindihan naman namin ang inis niya ngunit hindi naman puwede na ganito. 

Naikuyom ko ang kamao ko nang naka-recover. Bumalik ako sa puwesto at tiningnan sila ulit. If I was just brave enough to handle things, baka ako na ang humarap ka Aling Marites at hindi ang Ate Kalla ko na mukhang naiiyak na.

"P-Pero, I promise, we will pay—"

"Puro na lang kayo pangako!" Nailagay niya ang kanyang parehong kamay sa bewang niya. "Naiinis na ako, Kalla. Magkita na lang tayo sa presinto!"

Namilog ang mata ko at agad naibaling ang tingin sa Ate ko na ngayon ay tarantang-taranta na. Nakita ko na hinawakan niya ang braso ni Aling Marites na agad namang nitong iwinakli. 

Mas lalo lang akong naawa sa Ate ko. 

"Sige..." Huminahon na ang kanyang boses at sinapo ang noo. Tiningnan niya si Ate at saka tumango-tango. "Sige...Isang linggo. May isang linggo pa kayo, Kalla, at kapag hindi pa kayo magbabayad, sa presinto na lang tayo magkita!"

Iyon ang huling sinabi ni Aling Marites bago padabog na tumalikod paalis. Nagawa niya pang hampasin ang gate namin. Nangilid ang luha sa mata ko nang nailipat ko ang tingin ko kay Ate Kalla. Mas lalo akong nanlumo nang makitang bumagsak ang balikat niya na nagpapahiwatig na siya ay pagod na. I saw her wiping her tears before biting her lower lip. Nag-iwas agad ako ng tingin at saka umupo sa sofa na may bigat na nararamdaman sa dibdib. Sumikip ang puso ko at naiiyak sa sitwasyon namin ngayon. 

Kung sana ay nabuhay si Papa, worth it sana ang pagbayad. Wala siguro kaming paki kahit malaki ang halaga, basta buhay si Papa. 

Nang pumasok si Ate sa loob ng bahay, agad ko siyang dinaluhan at niyakap. Umiyak siya nang niyakap ko siya. Kumirot ang puso ko at tahimik na nagdasal na sana matapos na ang problemang ito. Ginawa na namin ang lahat pero hindi pa rin sapat. Halos naubos na ang savings niya para sa pag-iipon ngunit hindi pa rin talaga sapat. At ako, wala akong kuwenta. Pabigat lang ako sa buhay niya at wala akong masyadong naitulong. Hinaplos ko ang kanyang buhok at mas lalong hinigpitan ang yakap sa kanya.