STUPIDLY INLOVE (ON-GOING)

CHAPTER 15

Chapter 15.

He walk towards me and I can feel my knees are trembling. My heart keeps on racing and pounding. The man I want is watching me and walking coming to me.

In a minute, I realize that he is now in front of me. I can't say anything. I feel like I'm paralyzed because of his existence.

"You look pale." Sabi nito sa'kin. Napakurap ako at umiwas ng tingin.

"I'm sick." Sabi ko sakanya.

"Then why are you here? You need to take a rest." Sabi nito. Napalingon ako sakanya. Walang kahit anong emosyon ang makikita.

"Nag-grocery kami ni steven. I just decided to take some cream puffs." Sabi ko sakanya.

"You're with him." Malamig na sabi nito sa'kin. Napatitig ako sa mata niya at tumango.

Ngumisi ito sa'kin at nakita ko kung paano nag-iba ang ekspresyon ng mata niya. Naging malungkot ito at parang nasasaktan. Yumuko ako at pumikit. Umiling na rin. Tumingin ulit ako sakanya at nawala ang ekspresyon na 'yon.

Nasaktan ba siya? Bakit? Baka naman namamalik-mata lang ako? Oo, namalik-mata lang ako. Impossibleng masaktan ang isang damon. Hindi nga ako gusto nito.

"Get what you needed and go straight to your home. Take some rest. You need it." Sabi nito at hinawakan ang noo ko. Nagulat ako sa ginawa niya. Umiwas ako ng tingin sakanya.

"Will you visit me?" Pahinang-pahina ang boses ko ng itanong 'yon sakanya. Napakagat ako ng labi dahil sa kahihiyan na pagtatanong ko. Tinitigan ko siya para malaman kung ano ang sasabihin niya. He didn't say anything but he also look at me.

"I'll keep going." Saad nito at agad na umalis. Lumingon ako sakanya at nagsimula na nga itong maglakad. Tanging likod nalang niya ang nakikita ko.

Yumuko ako at bumuntong hininga. Napahawak nalang ako sa sentido ko ng bigla itong sumakit. Ipinikit ko ang mata ko saglit pra ipahinga. Nang matapos 'yon ay agad ko ng kinuha ang mga gusto ko at agad na bumalik kay steven.

"Napatagal ka?" Tanong nito sa'kin habang naglalagay na ng mga binili sa counter.

"Nothing." Simpleng sagot ko at iniabot sakanya ang basket ko. Ngumiti naman ito sa'kin at inabot na 'yon.

Napahawak ako sa sentido at minasahe dahil ramdam ko na nanaman ang pagsakit sa ulo. Nangunot ako ng noo para kahit papaano ay maibsan ng kaunti.

"Hey, you okay?" Tanong ni steven sa'kin. Lumingon ako sakanya at umiling.

"I'm dizzy and my head hurts." Nanghihina kong saad sakanya.

"Here. Go and rest inside my car. Wait me there." Sabi nito at agad na ibinigay ang susi. Agad naman akong tumango at naglakad na palayo.

Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa kotse niya. Agad kong binuksan 'yon at doon na nagpahinga. Inihilig ko ang ulo ko sa bintanga. Bumuntong-hininga ako dahil gusto ko ng humiga sa kama ko.

Napalingon ako sa gawi ni damon. Napangiti ako dahil ang gwapon nito kahit kalayuan. Mula sa side view niya ay wala pa ring panget sakanya. Nakangiti ako habang umiiling-iling. Tinignan ko ang daanan palabas ng grocery kung papalabas na si steven pero iba ang nakita ko.

Si emmalie, may kasama itong lalaki at masaya silang magkahawak-kamay pero ilang saglit lang ay nawala ang ngiti ni emmalie nang makita ata si damon na naghihintay. Agad na tinanggal ni emmalie ang pagka-hawak kamay nila ng lalaki. Humalik nalang ito at nagpaalam.

Ilang segundo ay tumakbo ito kay damon at yumakap. Ngumiti naman si damon at hinalikan ang noo si emmalie. Tinignan ko ang lalaking kasama ni emmalie kanina. Sumakay na ito at agad na pinaandar ang sasakyan niya. Hindi naman pinansin ni emmalie ang sasakyan.