"Çıkardığı fotoğrafın altına, kalemin kapağını ağzında tutarken, kalemle bir not düştü.
"Tutku'yla Harmanlanmış Bedenler." "
Böyle başlamıştı hikayeleri.
Elmaların özü birdi, ihtiyaçları birdi.
Aşktan gelen çocuklar, aşk için yaşar, aşk uğruna öl...
adlı okurlarıma ithaf edilmiştir. Yorumlarınızla hikayeme can verdiğiniz, okurken beni güldürüp sevindirdiğiniz için çok teşekkür ederim! 🤍 Gerçekten minnettarım!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Duble bir güncelleme yaptım. Keyifli okumalar herkese :))
3.GÖZ
Mutfakta bir sağa bir sola giden adamı izlemeyi bırakan Elvin, yaptığı çikolatalı meyve salatası için çilekleri doğruyordu. Ama Acar, sakinleşecek gibi değildi. Eliyle saçlarını ensesine doğru sıvazlarken duraksadı.
-Ben katıyım Elvo? Öyle mi? Ya kız bu herifin evinde kaldı, gelmiş şimdi nasıl konuşuyor. Takılıyorlarmış. Bak şuna! Takılmak ne lan?" Elvin, bıçak yardımıyla kestiği çilekleri kabın içine atıp, kasedeki bir muzu soymaya başladı.
-Açıkladı ya sevgilim? Sevgili değiller, arkadaş da değiller. Neden bu kadar büyütüyorsun anlamıyorum." Elvin, tam bir Türk erkeği savunma cümlesi kullanınca Acar hemen tezgahın yanına geldi.
-Ne? Ben mi büyütüyorum?" Elvin, muzları da doğrarken, başını salladı mırıltı eşliğinde. "Ben büyütmüyorum. Zaten büyük! Sen neden sakinsin? Herifi görmedin mi?! Filmlerde pis işlerin yaptırıldığı adamlar gibi." Onun bu dramatik örneğine gözlerini devirirken, muzları da kaba döktü ve kirli bıçakla tahtayı lavaboya atıp ellerini yıkadı kadın.
-Yani? Olabilir Acar. Tutku, on dokuz yaşında. Daha hayatının başında. Bırak istediğini yaşasın, onu biz yetiştirdik. Neden ona güvenmiyorsun anlamıyorum." Acar ağzını açacağı anda kuruladığı elini havaya kaldırdı duraksaması için. "Ayrıca. Tuna'ya dıştan bakan biri de normal demez ya da Rüzgar'ı çok garip bulan insanlar da olur. Ama Evayla Ece'nin ailesi isteseler de, ki istemezler, engel olabilir mi?" Söyleyecek bir şeyi kalmamıştı, bu yüzden kaptaki meyveleri karıştırdı Elvin. "O kızımız diye, onu kısıtlamana izin verecek değilim."
Acar, arkasından yanaşıp kadının karnında birleştirdi ellerini, boynuna sokulup dudaklarını kulağının hemen altına sürterken mırıldandı.
-Kız diye değil. Ben onun canının yanmasını istemiyorum hepsi bu... O çok hırçın görünse de özünde, en derinde pamuk gibi sen de biliyorsun." Evet gerçekten de öyleydi, Tutku görünüşünden çok başka bir kalp taşırdı. Ama bunu göstermeyi hiç istemezdi. Çünkü zayıf düşebilirdi, kırılabilirdi.
Göstermişti, zayıf düşmüştü, kırılmıştı da.
-Daha önce bizimle özgür olamayacağını düşündüğünde Amerika'ya gitti ve çok üzüldü Acar. Ben sadece onu kaçırmak istemiyorum. Bırak istediğini yapsın, 19 yaşında henüz hayatı öğreniyor.." Acar'ın kırılmaması için ona dönüp dudaklarına uzun bir öpücük kondurdu. "Ah Acar Devran, otuz sene olacak ama sizin kıskançlığınızı törpülemek hala zor..."
