Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten ben...
Saniye abla ve eşi Yunus abiyle onların bahçesinde oturuyorduk. Bu kez bahçenin iç tarafındaydık, kimsecikler görmezdi bizi. Yaptığı lezzetli kurabiyeden bir ısrık daha aldım ve soruma verecekleri cevabı bekledim. Yunus abi çayını masaya bırakıp kendinden emin bir şekilde konuşmaya başlamıştı.
"Valla kızım, bizim orada derler ki otlanacaksan kendi bahçenden otlan. O diğer bir ikisinin belki düzenli bir maaşı, şehir merkezine yakın evleri, üniversite diplomaları var ama her şey bunlarla olsa dünyada mutsuz insan kalmaz. Sefa'nın düzenli bir işi yok evet, ama tarımla uğraşıyor. Adamın bağı bahçesi var. Her mevsim birinden hasat yapıyor. Onun iki saatte kazandığı parayı millet bir ay çalışıp kazanıyor. Yani maddi olarak bir sıkıntı çekeceğini hiç sanmam. Onların da ciddi anlamda maddi bir sıkıntı çektiğini hiç görmedim. Arada hepimizin ufak problemleri oluyor tabi ama atlatıyoruz."
"Zaten ben bunu sıkıntı etmiyorum Yunus abi. Benim babamın da çarşıda araba yıkama dükkanı var, onunla geçiniyoruz yıllardır. Yetiyor elhamdülillah."
"Aynen öyle. E huyuna suyuna gelirsek, Sefa'yı sen bizden iyi tanırsın. Efendi çocuk, namazında niyazında, saygılı, ahlaklı. Seni de seviyor. Ben de çocukluğumdan beri burada yaşıyorum, daha hiç onun adının sıkıntılı bir duruma karıştığını da duymadım. Sizin de küçüklüğünüzü biliyorum, birlikte büyüdünüz. Ramazan abiyle Rıza abi kardeş gibi zaten, onlar da memnun kalır. Ramazan abi zaten diyordu hep seni gelin alacağını. Hatırlarım, sen daha küçüktün. Bizim şu muşmula ağacından biraz meyve toplamak istemişti canınız. Siz toplarken biz de Ramazan abiyle sohbet ediyorduk. O zamanlardan niyetli adam."
Son cümleleri anlatırken biraz gülmüştü Yunus abi. Saniye abla da ona katılırcasına başını salladı. "Aynen öyle. Hem en önemlisi seni seviyor. Seven adamla evlenirsen zaten sana zorluk da çektirmez. Normalde bile herkese faydası dokunur Sefa'nın. Kaç kere beni hastaneye götürdü çocuklar hasta olunca. Yunus abin işte olurdu, gelemezdi. Allah razı olsun Sefa hemen yardımcı olurdu. Hem merhamet, şefkat de çok önemli valla Hülya. Bizim çocukları mutlu etmek için bir bayram onları bakkala götürüp her istediklerini almıştı. Hiç unutmam o sevinçlerini."
Yunus abi tekrar sözü ele aldı. "Benim sana tavsiyem, Sefa'yı kaçırma. Hem evinden yurdundan uzaklara gitmezsin, hem rahat ve sevildiğini hissederek yaşarsın. Hepsi senin üzerine titrer."
Haklılardı, söylediklerinden şüphem yoktu. Yunus abi işe gideceği için erken yatacağını söyleyip içeriye girdiğinde Saniye ablayla baş başa kaldık. Ona kafamı kurcalayan bir kaç şeyden bahsettim. O da bana tavsiye verdi, konuştuk uzun uzun. Son olarak istihareye yatmaya karar vererek eve döndüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☼
☼
☼
☼
☼
Olmak mı sahip olmak mı der düşünür, belki de tüm mesele bu. Birileri olmak, birileri de sahip olmak ister. Olmak, tohum gibi alçakgönüllülükle toprağın altına girmeyi ister. Çatlamayı sabırla, yeşermeyi ve itina ile fidan olmayı gerektirir. Hem kışı hem yazı bilmeyi, meyve vermeyi ve bir yuva, bir gölgelik, bir nefes fabrikası, bir tezgah gibi vererek pişmeyi öğretir.
Sahip olmak ise olmadan almayı arzular, her zaman geçici kullanımlar için her şeyi sadece kendi için temin etmeye çalışır. Tatmak, tüketmek ve bitirmek demektir sahip olmak. Şükürsüzce ve sadakatsizce toplamayı kendinden marifet bilmek. Nefsi kendi merkezine alıp kendini de herkesin merkezine almak. Düşünceli olmak yerine düşünülmeyi istemek. Bilmek yerine tanımak, bakmak yerine görmek, anlamak yerine zannetmek, sevmek yerine sevilmek, saygı göstermek yerine saygı beklemek demektir.
Olmak kendinin sultanı, Yaratıcının kulu olmak; sahip olmak, kendinin kulu olmak ve başkaları ile nesneleri sultan konumuna oturtmak. Olmak kök salmak, sahip olmak düşmüş meyveleri elde etmektir. Çoğu sahip olmak ister ve kavga çoktur. Azı olmak ister ve yine kavga çoktur. Olmak haddir ve sahip olmak kendini had görmektir. Sahip olmanın akıbeti ya bir karadelik ya da bir dehlizdir; olmak ise başlıbaşına bir galaksi olmaktır. Olmak huzuru; sahip olmak refahı arzular. Olmak ruh, sahip olmak bedendir. Olmak biz, sahip olmak ben der.
Özetle, olmak isteyenler en azından kendine sahip olur, hep sahip olmak peşinde olanlar ise ne olur ne de sahip olur.
