deel 9

394 14 0
                                    

Het boek jaloersie van Sabine hoofdstuk 9


Ik wist niet wat ik doen moest toen ik Wolfs zag liggen in dat ziekenhuis bed. Wat ik zien kon had hij wat schrammen in zijn gezicht en een snee op zijn arm, die gehecht was. Hij hoort hier niet te liggen. Hij hoort naast me te staan. Hij hoort naar me te lachen als ik een misdadiger handig in de boeien sla. En een arm om me heen te slaan, als ik dat even nodig heb. Ik kuste hem zacht op zijn voorhoofd en ging op de stoel naast zijn bed zitten. Ik pakte voorzichtig de hand van Wolfs vast en kneep er zachtjes in. Maar hij reageerde niet. Toen besloot ik het advies van de arts maar op te volgen. Ik bedacht iets om hem te vertellen, maar kon maar één ding bedenken. 'Het spijt me Wolfs. Het spijt me dat het zo gegaan is. Ik wou je niet jaloers maken.' Even dacht ik diep na, maar besloot alles maar te vertellen. Misschien luchtte dat wel op. 'Misschien heb ik er wel even aan gedacht je jaloers te maken, onbewust. Maar ik zou je nooit met opzet pijn doen, nooit!' Ik voelde tranen opkomen. Ik kon er niet tegen, hem hier zo te zien liggen. 'Alsjeblieft Wolfs, wordt wakker. Ik wil je niet kwijt.' Een traan verliet mijn oog. Ik stond op en liep naar het raam. Het was een heldere nacht, de sterren waren duidelijk te zien. Een prachtig gezicht. Terwijl ik probeerde mijn tranen tegen te houden keek ik naar dit mooie zicht. Tot ik gemompel hoorde. 'Ik wil jou ook niet kwijt, Eva.' 

Ik draaide me om en keek meteen in de ogen van Wolfs. 'Je bent wakker!' Ik rende naar hem toe en hield hem stevig vast. 'Oh, wat ben ik blij. Hoe voel je je?' Zei ik terwijl ik weer op de stoel naast zijn bed ging zitten en zijn hand vast pakte. 'Je verwacht het misschien niet..' Voorzichtig liet hij mijn hand los en streelde met zijn duim over mijn wang. '.. maar het gaat eigenlijk best goed met me.' Lachte hij. Ik lachte terug. Wat was ik blij dat hij niets ernstigs had. Ik merkte dat Wolfs probeerde overeind te komen. Maar wat zijn bedoeling was merkte ik pas toen ik zijn lippen op de mijne voelde. 

Flikkenforum (Flikken maastricht )Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu