Flikkenforum (Flikken maastricht )

deel 10

het boek vechtlust van Lisa hoofdstuk 10 de derde fase en een belofte

Wolfs aanwezigheid benauwde me niet meer. Het idee dat hij er voor me was, deed me goed en eigenlijk viel de chemotherapie best mee zolang hij mijn hand vasthield. De zusters vroegen regelmatig of hij niet even naar huis wilde, of dat ze er een bed bij moesten zetten. Wolfs wist ze ervan te overtuigen dat mijn ziekenhuisbed groot genoeg was voor hem erbij en zo lagen we vaak samen in een bed. We praatten veel, over werk vooral. Als Marion langskwam vroegen we haar samen naar de zaken waar Romeo en zij aan werkten en we dachten mee aan oplossingen. Wolfs had in het winkeltje van het ziekenhuis wat detective boekjes gekocht en we konden uren discussiëren over hoe het wel had gemoeten. 

De vierde dag van de chemotherapie, ik was zoals gewoonlijk tegen Wolfs aangekropen en bladerde door een van de boekjes.
‘Wat voorspelbaar.’ zei ik zuchtend, ‘Ze is zwanger van die gijzelaar.’ Ik smeet het boekje weg. Wolfs lachte. ‘Misschien moet je zelf wat schrijven, je hebt genoeg inspiratie opgedaan uit ons werk.’ Het idee van hem klonk me niet eens slecht in de oren. Voorlopig zou ik niet kunnen werken en ik had genoeg verhalen die verteld konden worden. 
‘Ik kan toch helemaal niet schrijven, ik heb dat nog nooit gedaan.’ zei ik onzeker. 
‘Dat valt me van je tegen.’ zei hij lachend,‘ Je leek me echt het type dat vroeger een dagboek had.’ Hij had gelijk. Ik had een dagboek gehad, zoals bijna ieder pubermeisje. Hoewel mijn verhalen waarschijnlijk anders waren dan “ieder pubermeisje”. Ik knikte. ‘Maar dan heb ik wel een laptop nodig.’ En als een echte heer sprong Wolfs van het bed af. Hij gaf me een kus op mijn wang en zei dat hij over een uurtje terug zou zijn.

Nadat we alles hadden geïnstalleerd en aangesloten was het zo ver. Een leeg blad voor mij, duizenden ideeën, Wolfs die over mijn schouder heen keek en geen letter die op de pagina verscheen. ‘Misschien kan ik het toch ook niet.’ Ik sloot de laptop. Wolfs keek me aandachtig aan. Daarna opende hij de laptop weer en hij schreef een passage. De letters vloeide uit zijn lijf en het verbaasde me hoe snel hij een pagina vol kreeg. 
‘Nu jij.’ zei hij en hij schoof de laptop weer naar mij. Door zijn beginstuk kreeg ik genoeg inspiratie en ik begon hevig te tikken. Al gauw had ik er drie pagina’s achteraan geschreven. Daarna wisselde we weer om en begon Wolfs te schrijven.
’s Avonds hadden we samen al twintig pagina’s getikt. De zuster kwam voor de laatste keer kijken of alles goed is en beval mij te gaan slapen. We sloten de laptop af en ik kroop dicht tegen Wolfs aan.
‘Ik wil dit boek afschrijven, Wolfs. Al val ik er dood bij neer.’ Ondanks de pijnlijke opmerking hoorde ik Wolfs kort lachen. ‘Natuurlijk schrijven wij dit af. We zijn niet alleen een top politieduo, volgens mij zijn wij ook een uitstekend schrijversduo.’ ‘
Pas als dit boek af is wil ik sterven.’ Het klonk als een mooi ultimatum, een streven om nog even door te gaan. 
‘Dit boek maken wij samen af.’ Wolfs kroelde door mijn haren. ‘En als hij af is geven we hem uit. En dan verdienen we zoveel geld dat we op vakantie gaan. Of beter nog: op wereldreis.’
‘Een wereldreis…’ herhaalde ik, ‘Ja. Die wil ik ook nog voor mijn dood gemaakt hebben.’ Ik bedacht me hoe weinig mensen eigenlijk aan leven denken. ‘Misschien moet ik een lijst maken met dingen die ik nog wil. Een Zero-lijst, daar heb ik weleens gehoord. 101 dingen in 1001 dagen, maar dan 101 dingen tot ik dood ga.’ Ik zag Wolfs slikken. ‘Eef… je kan het ook overleven.’ zei hij zachtjes, ‘Het klinkt nu alsof je de hoop hebt opgegeven.’ Even was het stil. Daarna herpakte ik me. ‘Of ik het overleef of niet, ik wil zo’n lijst en ik wil hem helemaal afwerken, daarnaast wil ik dat jij me erbij helpt. Samen. Jij en ik.’ Wolfs pakte mijn handen. ‘Jij en ik, Eef, wij samen.’ 

De volgende morgen begonnen we druk met het opstellen van de lijst. Nog voor elf uur had ik al 10 dingen bedacht.
1. Boek afschrijven
2. Boek uitbrengen
3. Wereldreis
4. Een ijsje eten langs de Maas
5. Marathon van Rotterdam lopen
6. Bungeejumpen
7. Uitgaan in een duur restaurant dat Wolfs uitkiest (en hij betaald)
8. Als ontbijt, middag- en avond eten Chinees bestellen
9. Naar de Efteling
10. Een bezoek brengen aan een chocomelfabriek
Wolfs was het eigenlijk alleen met de eerste punten eens, maar, zei hij, omdat ik het was zou hij met de andere punten ook mee doen. ‘Als je maar niet denkt dat ik in allerlei enge dingen ga,’ riep hij bij het lezen van het negende punt. ‘Ben je daar te fout voor?’ vroeg ik uitdagend. Gelukkig verscheen er een glimlach op zijn gezicht. ‘Nog meer wensen, mevrouw?’ ‘Zat, wees maar gerust!’ En ik tikte er weer wat punten bij.