TESADÜF 2

İlk Gün

Luna

Bugün şirketin açılışı vardı kendime biraz fazla özen gösterdim. Hazırlanıp kızlarla beraber çıktık. Ramiro önden gitmişti. Bizde kızlarla beraber arabaya binip şirkete geçtik.

Açılıştan sonra odama çıktım. Odamı kendim düzenlemek istiyordum bu yüzden kimseye dokundurtmadım. Öncelikle duvarları boyadım bitince çok güzel olmuştu duvarlar kuruyana kadar bende odamdan çıktım.

Kızlarda odalarıyla ilgilendiği için onları rahatsız etmek istemedim bende kendime kahve yapmaya gittim. Kahvemi alıp camların olduğu tafra doğru gittim. Buradan şehir çok güzel gözüküyordu öbür tarafta ise Matteo'nun şirketi vardı. Ben dışarıyı izlerken bir yandan da kahvemi yudumluyordum. Arkadan gelen sesle irkildim.

M: Hayırlı olsun

L: Sağ ol

M: İyi misin son olanlardan sonra

L: İyiyim sen şirkete yeni ortak buldun mu?

M: Evet. Gaston ve Simon ortak oldu

L: Senin adına sevindim

M: Koridor hep boya kokuyor odanı mı boyadın?

L: Evet. Şimdi kurumuştur eşyaları yerleştireceğim

M: Kolay gelsin o zaman görüşürüz

L: Görüşürüz

Sanki yeni tanışmışız gibi o kadar soğuk çıkıyordu ki sesi unutmuştu artık beni. Böylesi daha iyiydi ben istememiş miydim unutmasını zaten. İstediğim oldu sevinmem lazım ama sevinilecek bir şey de değil ki sevdiğin adamın sana karşı olan aşkının bitmiş olmasına kim sevinir ki?

Ambar

Odamı düzenlerken kapı açıldı ve biri girdi kızlardır diye kafamı kaldırıp bakmadım sonra bir öksürük sesi duydum ama bu kızlardan birinin sesi değildi. Kafamı kaldırıp baktım bu Simon'du.

A: Senin burada ne işin var?

S: Hayırlı olsuna geldim

A: Ben gelmeni istedim mi?

S: Sen çağırmadın zaten ben kendim geldim

A: Nasıl böyle olabiliyorsun?

S: Nasılmışım?

A: Nasıl böyle hiçbir şey yaşanmamış gibi davranabiliyorsun

S: *yaklaşır ve elini tutar*Ambar ben her şeye en baştan başlamak istiyorum çok büyük hatalar yaptım biliyorum ne desen haklısın lütfen affet beni her şeye en baştan başlayalım

Ellerimi çekip geri adım attım gözyaşlarımı tutmak o kadar zor olmuştu ki konuşsam ağlayacaktım. Nasıl bu kadar rahat davranıyordu ama ben de Ambar Smith'sem bunları ödeyeceksin Simon Alverez.

A: Bunca şeyden sonra bir de utanmadan özür diliyorsun öyle mi. Sen Emma ile gönül eğlendirirken ben her gece senin tişörtüne sarılıp uyudum her gece telefondan videolarımızı izledim ve her gece bizim şarkımızı dinleyip ağ-ağladım ben ve şimdi sen bana bu çektirdiklerini unutturacağım bir daha bunlar yaşanmayacak diyorsun öyle mi?

S: Seni çok üzdüğümü biliyorum ne yapsam beni affetmeyeceksin ama şu öküze bir şans daha ver

A: Sana verecek şans kalmadı bende sen bana bir söz verdin ve sözünü tutmadın ve şimdi karşıma geçmiş tekrar aynı sözü veriyorsun ben sana nasıl güveneceğim

S: Sen benim her gece çektiğim acıları biliyor musun? Hani eğer ayrılmasaydık kutlayacağımız 6. Ayımızda sana her zaman kullandığın parfüm gelmişti o parfümü sana ben gönderdim belki anlarsın seni sevdiğimi diye.