*Oy verin oy sayılarımız azaldı*
A: Doktor dikkat etmeni söyledi.
N: İlaçlarını düzenli olmayı unutma!
L: Tamam kızlar annem bile bu kadar umursamadı.
N: Umursarız tabii sen bizim arkadaşımız değil misin?
L: Siz olmasanız ne yapardım ya?
A: Ölürdün.
2 gün sonra hastaneden taburcu olmuştum ve şuan odamdaydım. Ambar ben tam toparlana kadar yanımda kalmaya karar verdi. Simon ne kadar bozulsa da umurumda değildi. Az ayrı kalsın bana ne!
N: Ben bizimkilere bakayım yoksa ev ev olmaktan çıkar.
A: Bende çıkayım dinlen biraz.
İkisi de odadan çıktıktan sonra yatağımda doğrulup kafamı yatağın başlığına yasladım. O gün yanıma geldikten sonra 2 gün boyunca ara sıra uğrayıp gitti çok az durdu. Soğuk davranıyordu bana zaten birden eskiye dönemezdik.
Konuşmuyordu. Kendini suçluyordu. Bana olan şeylerden, hastalığımdan kendini sorumlu tutuyor. Bunu söylemedi ama onu tanıyordum. Yanıma geldiğinde konuşmaya çalışıyordum ama ne zaman konuşmaya çalışırsam kısa cevaplar vererek susuyordu. Başka bir şey daha vardı.
R: Benim prensesim nasılmış?
Kıvırcık kafasını kapıdan uzanmış bana bakıyordu.
R: İzin var mı?
L: Sormana gerek yok biliyorsun.
R: Bilmem. Artık arkadaşın değilim galiba.
L: Saçmalama sen benim her zaman arkadaşımsın.
R: Son zamanlarda ne kadar uzak kaldık.
Ellerimi uzatıp kıvırcık saçıyla uyandım.
L: Özür dilerim.
R: Özrünüz affedildi.
Sustum. Ramiro sanki bir şey söyleyecekti. Bir şey olmuştu ona.
L: Dinliyorum.
R: Ha?
L: İçine atma, anlat. Her zaman seni dinleyeceğimi biliyorsun.
R: Biliyorum.
L: Anlat o zaman.
Tam konuşacakken geri sustu ve ayaklandı.
R: Ben gideyim sende dinlen. Yeni ameliyat oldum.
L: Ramiro! Otur ve anlat.
Şimdi anlatmayacaktı sonra daha kötü olacaktı. Ne sorunu varsa içinde büyüyüp daha kötü bir hal alacaktı.
Sanki bunu dememi bekliyormuş gibi geri oturdu. Uzanıp elini tuttum.
L: Sorun ne?
Kafasını kaldırdığında gözlerinin dolduğunu gördüm. Dolu gözleri öyle bakıyordu. Ramiro çok ağlayan bir insan değildi. Canı çok yanıyordu.
Bedeninin kendime doğru çekip kollarını boynuma sardım.
L: Kötü olacaksan anlatmak zorunda değilsin.
R: Anlatmazsam daha kötü olacağım.
Sustum ve onu dinlemeye başladım.
R: Geçen hafta Yam geldi ve konuşmak istediğini söyledi.
dedi ve gözlerini tavana dikip gözlerini kapatarak nefes aldı. Gözlerini geri açıp kafasını kucağında birleştirdiği ellerine baktı.
R: Yam benden ayrıldı Luna.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TESADÜF 2
FanfictionHerkes için her şey bitmişti. Kavuşamadan bitmişti hikayeleri. Kimisi mecburdu kimisi daha kavuşamamaştı bile. Kadere inat savaşacaklar mı yoksa kaderlerini kabullenecekler mi? Tesadüf'ün devamıdır. 1.02.2021~10k olduk