Luna
Bileğimi açıp baktığımda kendime milyonlarca kez kızdım. Meksika'da başımı çok derde sokuyordum ve Ramiro'da sürekli arkamı toplamaktan yorulmuştu. Ben de kendime katlanabilir bıçak almıştım. Çantama koymuyordum çünkü her zaman çanta kullanmayı sevmem. Bu sefer bileğime pantolon ile sabitlemiştim. Niye daha önce akıl etmedim ki ben bunu.
Hemen bıçağı aldım ve arkama sakladım ve yere oturup çığlık attım. Sesimi duyan Benicio hemen yanıma geldi.
B: Luna ne oldu?
L: Kalkarken yere düştüm bileğim çok acıyor
B: Dur bir bakayım
Bunu yapmayı hiç istemezdim ama mecburdum bıçağın tersiyle Benicio'nun ensesine vurdum ama bayılması gerekiyordu neden bayılmadı? Ayağa kalktı ve ensesini ovdu.
B: Numara yaptın dimi
Beni kolumdan tutup yatağa fırlattı dolabı açıp ip getirdi. Direnmeye başladım ama olmuyordu sonra bıçağı çıkardım tam saplayacakken bileğimi tuttu. Direnirken birden bıçak ikimizden birine saplandı. Ben hiçbir şey hissetmiyordum ama sonra Benicio yere yığıldı. Bıçak ona saplanmıştı hemen elimdeki bıçağı yere fırlattım ve odadan çıktım.
Aşağı indim ama kapı kilitliydi salona geçtim koltuğun üzerinde bir telefon vardı. Polisi arayamazdım ve sadece Matteo'nun numarası ezberimde vardı. Mecbur onu aradım 3. çalışta telefonu açtı.
M: Alo
L: Matteo benim Luna
M: LUNA. Neredesin?
L: Benicio kaçırdı
M: Benicio mu?
L: Sonra anlatırım çabuk gel ne olur çok korkuyorum
M: Tamam güzelim sakin ol şimdi neredesin tarif et
L: Eski bir evdeyiz dışarıyı pek göremiyorum kapı da kilitli
M: Başka bir şey var mı etrafta tarif et
Hemen öbür odaya gidip camdan baktım.
L: Matteo bir tabela ver ........... mahallesi .......sokak
M: Hemen geliyorum korkma
Telefonu kapattım ve hızlıca kapıya yöneldim. Ne kadar uğraşsam da açılmıyordu. Üst kata tekrar çıktım Benicio yerde yatıyordu anahtar vardır diye üstünü aramaya başladım. O sırada bileğimi tuttu bende çığlık attım bir yandan da ağlıyordum.
L: Bırak beni
Elimle masadaki vazoyu alıp kafasına fırlattım cam parçaları bacağıma ve kollarıma gelmişti ama umurumda değildi hemen odadan çıktım. Camı açtım çok yüksekti ama umurumda değildi tam atlayacakken biri beni kolumdan çekti ve göğsüne çarptım kokusundan anlamıştım bu Matteo'ydu.
M: şitt...tamam geçti sakin ol
Ben hala deli gibi ağlıyordum Matteo'da saçlarımı okşuyordu.
M: O herif dokundu mu sana
L: Ha-hayır
M: Güzelim ağlama artık bak ben buradayım
L: Ben...ben katil oldum
M: Ne katili?
L: Ben...o-onu ö-öl-öldürdüm
M: Nerede?
L: Üst katta
Matteo beni koltuğa oturtup üst kata çıktı bir süre sonra yanıma geldi.
M: Merak etme yaşıyor ambulansı ve polisi aradım birazdan gelecekler
![](https://img.wattpad.com/cover/227466592-288-k216330.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TESADÜF 2
FanfictionHerkes için her şey bitmişti. Kavuşamadan bitmişti hikayeleri. Kimisi mecburdu kimisi daha kavuşamamaştı bile. Kadere inat savaşacaklar mı yoksa kaderlerini kabullenecekler mi? Tesadüf'ün devamıdır. 1.02.2021~10k olduk