TESADÜF 2

Davet

Luna

Şirkete geldim ve odama girdim. Odama girdiğimde karşımda Leonardo Bey'i görmemle küçük bir şok geçirdim.

L: Leonardo Bey

Le: Buyurun Luna Hanım konuşmak istediğim birkaç konu var. Sakıncası yoktur umarım

L: Tabii ne sakıncası

Masama geçip oturdum ve Leonardo Bey'i dinlemeye başladım.

Le: Geçen gün galiba pot kırmışım aileniz boşandığınızı bilmiyormuş kusuruma bakmayın bilmiyordum.

L: Yo sorun yok biz hallettik o konuyu

Le: Ben aslında sizi yarın akşam düzenlenecek olan davet gelmenizi rica edecektim.

L: Ne daveti?

Le: Her yıl düzenlenen bir davet geçen yıl babanız katılmıştı ama bu sene şirkette siz olduğunuz için siz kalırsınız herhalde.

L: Tam olarak nasıl bir davet?

Le: Her yıl bu tarihte düzenlenen bir davet biliyorsunuz önümüz kış şirketlerin kışın yapacağı planlarla ilgili ve tabii müşterilerde orada olacak

L: Tamam ben katılmaya çalışacağım

Le: Gelirseniz çok mutlu oluruz

L: Tamam o zaman görüşürüz

Le: Görüşürüz

Leonado Bey çıktı. Bir davetimiz eksikti. Akşama doğru kızlara söylerim. Masamda birikmiş işlerle ilgilenmeye başladım. Ne çok iş birikmişti böyle.

Telefonda saate bakmak için açtığımda kilit ekranında Matteo ile olan fotoğrafımı gördüm. İkimizde gülüyorduk çok güzel günlerdi o zaman ama onu unutmam gerekiyordu. Hemen kilit ekranına kızlarla olan bir fotoğrafımı koydum.

Gözlerim dosyaları okumaktan yorulunca kafamı sandalyeye yasladım. Kafamı geri masaya eğdiğimde gözüm masadaki takvime takıldı. 2 gün sonra eğer boşanmasaydık Matteo ile 1 yıldır evli olacaktım.

Kahve almak için odadan çıktım. Şu an bana en iyi gelecek olan şey kahve olabilirdi. Kahvemi alıp odama geri çıktım.

Elimde kahvemle birlikte cama doğru gittim. Tavandan yere kadar camdı yani etrafı çok rahat görebiliyordunuz. O sırada Matteo ile Matteo'nun asistanı olan kızı gördüm. Birkaç sefer şirkette görmüştüm onu. Çok mutlu gözüküyorlardı. Matteo'da gülüyordu kızda. Arabaya bindiler ve gittiler.

Unutuyordu seni ne beklerdin ki zaten. Ona o kadar acı çektirdikten sonra geri dönmesini mi. Canım çok yanıyordu ona her baktığımda. Keşke diyordum keşke böyle olmasaydı. Keşke mutlu olsaydık seninle. Ben seçmedim bu hayatı. Bende isterdim şu illet şey olmasaydı mutlu olsaydık. Bana tekrar aşkla baksaydın tekrar o kalp benim için atsaydı ama artık o gözler başkasına bakıyor o kalp başkası için atıyor.

Kahvemden son yudumum almıştım ki başıma yine feci bir ağrı girdi. Zar zor masaya yaklaşıp çekmeceden ilaçları aldım ve hemen içtim. 2-3 dakika sonra ağrı geçmişti. Dayanamıyordum artık belki de savaşmaktan vazgeçmeliydim. Yaşamın kazanmasına izin verip ölümün kollarına koşmalıydım. Belki... belki en doğru karar buydu.

Akşama doğru Ambar,Nina, Nico , Jim ve Ramiro'yu toplantı odasına çağırdım.

A: Luna ne oldu?

Ni: Luna neden çağırdın?

J: Bak çabuk söyle ben bununla duramıyorum

L: Tamam sakin olun. Şöyle ki yarın her yıl düzenlenen bir davet varmış ve biz de oraya gideceğiz hem şirketimizi tanıtır hem de şirketin büyümesine katkıda bulunuruz