Luna
Şirkette çalışırken yine o baş ağrıları başladı. Çekmeceden aldığım ilacımı alıp susuz bir şekilde ilacı ağzıma atıp yuttum. Beş dakika sonra ağrı geçmişti. İşlerim başına geri döndüm o sırada telefonum çaldı arayan Thomas Bey'di.
L: Alo Thomaz Bey?
T: Luna Hanım. Nasılsınız?
L: İyiyim sağ olun siz nasılsınız?
T: İyiyim. Seninle konuşmamız gerekiyor hastaneye gelir misin?
L: Olur da ne oldu? Kötü bir şey yok değil mi?
T: Yok yok siz hastaneye gelin burada konuşalım.
L: Tamam geliyorum.
T: Bekliyorum hoşça kal.
L: Görüşürüz.
Telefonu kapattım ve askıda duran çantamı ve kot ceketimi alıp şirketten çıktım. Otoparka indim ve arabama bindim. Hastaneye geldiğimde arabayı park edip hastaneye girdim.
Yol boyunca ne olduğunu düşünmeye başladım. Neden çağırmıştı beni? Yoksa kötü bir şey mi olmuştu? Ne olur kötü bir şey olmuş olmasın. Korku dolu adımlarla hastane koridorlarını geçerek Thomas Bey'in odasının önüne geldim. Kapıyı çaldım ve "Gir!" sesini duyunca içeriye girdim.
T: Luna Hanım hoş geldiniz buyurun oturun.
Eliyle gösterdiği koltuğa oturdum ve bakışlarımı Thomas Bey'e doğru çevirdim.
L: Sizi dinliyorum. Beni apar topar çağırdığınıza göre önemli bir şey olmalı.
T: Evet önemli bir şey hatta çok önemli.
L: Kötü bir şey yok değil mi?
T: Aksine. Çok iyi haberlerim var size.
L: Dinliyorum söyleyin.
T: Luna Hanım tümörden kurtulabilirsiniz.
L: NE! Nasıl yani?
T: Şöyle ki Amerikalı çok ünlü bir doktor arkadaşım var ve böyle birçok ameliyat gerçekleştirdi ve hepsinde olumlu sonuçlar aldı. Ben de onunla senin hakkında konuştum ve ameliyatını yapmayı kabul etti ama eğer istersen.
L: Kurtulma şansın ne kadar?
T: Yüzde 68 oranında kurtulma şansınız var ama yüzde 32 oranında da ölüm riski var.
L: Ölebilirim de yani.
T: Evet ama kurtulma şansınız daha yüksek. Emin olun arkadaşıma güvenebilirsiniz. Ameliyatı olacak mısınız?
L: Peki bu ameliyat ne kadar?
T: 800.000 euro biraz fazla gelebilir ama fiyat konusunda bu kadar inebildim.
L: Anladım sağ olun ben bunu bir düşüneyim ona göre size geri dönüş yapacağım.
T: Peki.
L: İyi günler.
T: Size de.
Odadan çıktım. Kurtulabilirdim ama ölebilirdim de. Ama kurtulma şansım daha yüksek. Ameliyat olmayı kabul ettim diyelim o kadar parayı nasıl bulacağım şirket daha yeni açıldı, bankada bu kadar krediyi vermez.
Bunları düşünerek arabaya bindim. Arabayı satsam olmaz. Çocuklardan da isteyemem. Ne yapacağım? Ben bunları düşünürken şirkete varmıştım. Arabadan indim ve şirkete girdim ve doğruca odama gittim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TESADÜF 2
FanfictionHerkes için her şey bitmişti. Kavuşamadan bitmişti hikayeleri. Kimisi mecburdu kimisi daha kavuşamamaştı bile. Kadere inat savaşacaklar mı yoksa kaderlerini kabullenecekler mi? Tesadüf'ün devamıdır. 1.02.2021~10k olduk