TESADÜF 2

Kutu

Luna

L: Alo?

X: Luna.

L: Matteo?

M: Evet benim.

L: N-ne oldu? Neden aradın?

M: Sabahtan beri sana ulaşmaya çalışıyorum.

L: Ne-neden? Kötü bir şey mi oldu?

M: Ortaklığın feshi ile ilgili imzalaman birkaç dosyayı atlamışız onları imzalaman gerekiyor.

L: Tamam. Sen şirkette misin?

M: Evet.

L: Tamam geliyorum. İmzalayayım.

M: Tamam.

Telefonu kapattım. Kendime milyonlarca kez kızdım. Kendimi ne zannediyorsam. Ben de benim için endişelendiğini zannettim bir an. Aptalsın Luna aptal.

Şirketten çıktım ve onun şirketine gittim. Kapıdan girdiğim anda bütün gözler bana çevrildi. Onlara aldırmadan hızlıca Matteo'nun odasına doğru yürümeye başladım. Giderken bir kaç kişinin konuşmasını duydum.

"Luna Hanım değil mi bu? Matteo Bey'in eski eşi."

"Evet. Neden gelmiş ki? Hesap mı soracak? Ondan habersiz sevgili yaptı diye."

"Aynen."

Kendi aralarında gülüşmeye başladılar.  Odasının  önüne geldiğimde kapıyı çaldım ve gir demesini beklemeden içeri girdim. 

M: Luna hoş geldin.

L: Hoş buldum. 

M: Otur şöyle. Kahve ister misin?

L: Hayır sağ ol şirkette işlerim çok hemen imzalayıp gideceğim.

M: Tamam.

Matteo önüme bir kaç dosya çıkardı. Ben de hemen imzaladım.

L: Bu kadar mı?

M: Evet.

L: Tamam görüşürüz.

M: Görüşürüz.

Ben tam çıkarken o kız odaya girdi. Onların sesini duyabiliyordum.

Y: Aşkım.

M: Efendim hayatım.

Y: Bu akşam bir yerlere gidelim mi?

M: Olur hayatım.

Daha fazla durmadan hızlıca şirketten çıktım ve kendi şirketime girdim. Odama girdim ve sandalyeye oturdum. Ellerimi saçlarıma geçirdim. O kıza "aşkım" demesine dayanamıyordum.

Unutmak kolaysa ben de yapacaktım. Hemen masanın yanındaki çekmeceyi açtım ve içindeki kutuyu çıkardım. O kutuyu çantama koydum ve şirketten çıktım. 

Sahile doğru gittim. Kayalıklara oturdum ve kutuyu çantamdan çıkardım. Kutuyu açtım içinde biz vardık... Matteo ve ben vardık biz vardık... Ama artık biz yoktuk bunların da bir anlamı yoktu. Belki benim için vardı ama onun için yoktu. 

Kutunun içindeki fotoğrafları elime aldım. Hepsinin birbirinden farklı anısı vardı. Fotoğrafların altında ise Matteo'nun günlüğü vardı. Günlüğü aldıktan sonra yerine koymadım ve hep bu kutuda sakladım. O  5 ayda... Ondan ayrı kaldığım 5 ayda bu satırları okuya okuya güç bulmuştum. Bana olan aşkını dile getirdiği bu satırlar sayesinde ayakta kalmıştım ama artık bu satırda yazılanlar başkası için hissediliyor. 

Kutuyu kapattım ve havaya kaldırdım. Denize fırlatacaktım. Onu unutacaktım ona olan aşkımı unutacaktım. O nasıl yaptıysa ben de yapacaktım.