TESADÜF 2

Bizim Evimizdi

Matteo

Arkamı döndüğümde bu Luna'ydı. Birkaç saniye bakakaldım sonra kendime gelip konuşmaya başladım.

M:Ne işin var burada?

L: Birkaç parça eşyamı almaya geldim

M: Tamam al ve git

L: Burası benim de evim

M: Bu ev 2 saat önce bize aitti ama artık burası bizim evimiz değil

L: Ben eşyalarımı alıyorum

M: Alamazsın

L: Neden?

M: Ev kilitli

L: Nasıl?

M: Sen gittikten sonra evi kilitledim anahtarı da denize attım, hiç ben de yedek anahtar var diye sevinme çünkü kilitlemeden önce kilidi değiştirdim

L: Tamam zaten ihtiyacım yok o eşyalara

M: Peki ya buna

Dedim ve elimdeki bilekliği havaya kaldırıp ona gösterdim.

L: Ha-hayır y-yok

M: Peki

Luna'nın yanına gittim ve avucunu açıp bilekliği verdim sonra hızlıca gidip bahçeden çıktım ve arabama bindim. Nereye gittiğimi bilmiyordum sadece 1 saniye bile olsa onun yüzünü, bakışlarını, gülüşünü unutmak istiyordum.

Luna

Eşyalar tamamen bahaneydi. Eve bakmaya geldim Matteo hala burada mı kalıyor diye bakmaya geldim. Onu bahçede görünce şaşırdım bir de evi kilitlemiş ben gittikten sonra ne kadar üzülmüş. Üzülme sevgilim sen üzülme diye yaptım bütün bunları.

Yanıma geldi ve bilekliği avucumun içine koydu sonra hızlıca yanımdan çekip gitti. Gözlerim doldu ağlamama ramak kalmıştı. Bana böyle davranması canımı çok yakıyordu ama haklıydı. Onu terk ettim bir de hiçbir şey olmamış gibi iyi davranmasını mı bekleyecektim.

Elimi çantama attım ve telefonumu çıkartıp Ramiro'yu aradım.

R: Alo Luna.

L: *ağlayarak* Ra-ramiro be-beni almaya gelir misin?

R: Luna ne oldu neden ağlıyorsun?

L: Atacağım konuma gel lütfen anlatacağım

R: Tamam hemen geliyorum

Ramiro'ya konumu atıp beklemeye başladım. Arka bahçeye doğru gittim belki arka kapı açıktır diye tahmin ettiğim gibi açıktı. Eve girdim her şey bıraktığım gibiydi hiçbir şeye dokunmamıştı. Evin içinde yürümeye başladım ve kendimi birden onun odasında buldum. İçeri girdim kapıdan adım attığım anda her yer onun kokusu ile doldu.

Yatağa yatıp yastığı kokladım. Çok güzel kokuyordu. Dolaptan bir tişörtünü aldım o sırada Ramiro'nun sesini duydum ve hızlıca gözyaşlarımı silip evden çıktım.

Ramiro'yu görünce koşarak ona sarıldım.

R: Luna neden ağlıyorsun ve burası kimin evi?

L: Burası bizim evimizdi Matteo ile benim ama-

R: Tamam hadi gel eve gidelim.

L :Tamam

Arabaya binip eve gittik. Ramiro salona geçti bende Ambar'ın odasına gittim ama yoktu Nina ise uyuyordu üstünü örtüp odadan çıktım. Ramiro'nun yanına salona geçip oturdum.

Simon

Luna kalkıp gitti. Masada Ambar ile ben tek kalmıştık. Ona bakacak yüzüm yoktu. Emma ile Sebastian yüzünden çıkıyordum. Geçen ay Sebastian beni Ambar'ı öldürmekle tehdit etti. Yapardı Sebastian için önemli değildi.