TESADÜF 2

İlaç

Matteo

Arabayla giderken birden önüme bir kız çıktı ve ona çarptım. Şokun etkisiyle bir süre öylece kaldım ve sonra kızı hatırlayıp arabadan indim. Kızın yanına gittim sarı kıvırcık saçlıydı. Elimi kafasının altına koyunca kanadığını fark ettim ve hemen onu kucaklayıp arabaya koydum sonra doğruca hastaneye götürdüm.

Hastaneye geldik ve direk onu müdahaleye aldılar. Doktor çok acil bir şey olmadığını söyledi. İçime su serpilse de kendi gözlerimle görmeden rahatlamayacaktım.

Ben koridorda bir sağa bir sola giderken doktor çıktı.

M: Nasıl? İyi mi?

D: Kimi oluyorsunuz?

M: Ona ben çarptım yakınları kim bilmiyorum

D: Peki. Hastamız iyi uyandı ama yorulmaması kendine çok dikkat etmesi gerekiyor

M: Tamam

İçeri girdim. Kız öylece tavana bakıyordu. Beni görünce doğruldu.

M: Rahatsız olma

X: Sen de kimsin

M: Şey... sana çarpan benim özür dilerim

X: Sorun değil ama keşke hastaneye getirmeseydin oracıkta ölseydim

M: Neden ölmek istiyorsun?

X: Boş ver uzun hikaye. Bu arada ben Yam.

M: Ben de Matteo memnun oldum Yam

Y: Bende

M: Çağırabilecek bir yakının var mı?

Y: Sordun ya hani neden ölmek istiyorsun?

M: Evet

Y: Annem öldü annem öldükten sonra da babam peşine intihar etti beni hiç düşünmedi ölmeyi seçti

M: Bu senin öleceğin anlamına gelmiyor

Y: Benim kimsem yok bu hayatta nasıl yaşayacağım?

M: Onlara inat yaşayacaksın onlarsız da ayakta durabileceğini göstereceksin

Y: Söylemesi kolay ama deneyeceğim

H: Hastayı taburcu edebiliriz

M: Tamam

M: Seni evine bırakmamı ister misin?

Y: Olur

Hastaneden çıkıp. Yam'ı arabaya bindirdim ve beraber onun evine gittik. Onu bıraktıktan sonra bende eve gittim. Aklıma Luna ile ilk karşılaşmamız gelmişti. Keşke o günlerdeki gibi olsak sıfırdan başlasak hayata ne güzel olurdu. Birbirimize tekrar aşık olsak ama olmuyor geçmişi değiştiremiyoruz.

Eve geldiğimde şok geçirdim. Simon koltuğa oturmuş karşıda ki duvara gözlerini dikmiş ayırmıyor. Gaston desen kendi dünyasında takılıyor. Onlara gözükmeden odama çıktım. Bir kitap aldım bu Luna'nın en sevdiği kitaptı o günkü mutluluğu geldi aklıma çok güzeldi. Kitabı yerine koyarken koyamadım çükü olmuyordu elimi rafa soktuğumda bir çerçeve geldi. Bu çerçevede Luna ile benim fotoğrafım vardı. Ne kadar da güzel gülümsüyordu. Onun bir gülümsemesi için nelerimi vermezdim.

Çerçeveyi alıp çekmeceye koydum ve çekmeceyi kilitledim.

Luna

Bir telefon geldi. Arayan buradaki doktorumdu.

L: Alo efendim. Thomas Bey

T: Luna Hanım çok güzel haberlerim var hemen hastaneye gelmeniz gerekiyor