TESADÜF 2

Beklenmedik Sürpriz

Luna

Gözlerimi açtığımda başımda hissettiğim şiddetli bir ağrıyla gözlerimi geri kapattım, elimle başımı tuttum.

Ağrı yavaş yavaş geçince gözlerimi geri açtım. Kafamı çevirip etrafa bakmaya başladım. Burası hastaneydi. 

Biraz doğruldum. En son yürüyordum ve sonra herhalde bayılmıştım. Ama beni buraya kim getirmişti? 

Kapı yavaşça açıldı ve içeriye...Matteo girdi.

L: Matteo?

M: Luna! Uyanmışsın.

L: Senin burada ne işin var?

M: Seni yolda baygın buldum ve hastaneye getirdim.

L: Teşekkür ederim.

M: Doktora uyandığını haber vereyim.

Matteo doktoru çağırdı. Doktor içeri girdi. 

D: Geçmiş olsun Luna Hanım. Size bir kaç test yaptık değerleriniz gayet iyi. Bir şeyiniz yok.

O sırada Matteo'nun telefonu çaldı.

M: Buna bakmam gerekiyor kusura bakmayın.

Matteo çıktıktan sonra doktor bana döndü ve.

D: Sevgiliniz mi?

L: Hayır... eski eşim.

D: Anladım.

L: Neyse bir önemi kalmadı artık. Ben size bir şey soracaktım beynimdeki tümör hakkında ona bir şey söylemediniz değil mi?

D: O bilmiyor mu?

L: Hayır... Tümör yüzünden ayrıldım zaten. Ama artık bir önemi yok peki tümör ne durumda?

D: Büyüme hızı öncekine göre yavaşlamış

L: Bu iyi mi kötü mü?

D: İyi 

M: Özür dilerim iş ile ilgiliydi.

D: Sorun değil. Luna Hanım sizde artık çıkabilirsiniz.

L: Tamam teşekkür ederim.

D: Tekrar geçmiş olsun.

L: Sağ olun.

Doktor dışarı çıktı.

M: Ben kapıdayım hazırlan seni evine bırakayım.

L: Tamam.

Matteo çıktı. Bende üstümü giydim. Çantamı aldım ve odadan çıktım.

L: Hazırım.

M: Tamam.

Beraber dışarı çıktık. Arabaya yaklaşınca Matteo önden gidip kapımı açtı. Ona kısa bir gülümse atıp arabanın içine girdim. O da arabaya bindi ve arabayı çalıştırdı.

L: Tekrar teşekkür ederim...bugün için.

M: Önemli değil.

Uzun bir sessizlik oldu. Birden Matteo konuşmaya başladı.

M: Tebrik ederim müşteriyi almışsınız.

L: Yo hayır daha açıklanmadı.

M:Galiba sen hastanedeyken açıklamış. Bana da çocuklar söyledi.

L: Umarım öyle olmuştur.

M: Luna?

Başımı ona doğru çevirdim.