When Ms. Slowpoke meets Mr. Perfectionist (ON-HIATUS)

Chapter 9♥

Dedicated to -Deinzelle

***

Jarren’s POV

I decided to fetch her in their mansion before seven ‘cause I‘ve heard that there’ll be a traffic later. I really don't get it why I am feeling a lil’ bit excited seeing her wearing that dress that I gave her yesterday. I am thinking if the dress suits her well or if it’ll look good on her. I’m thinking about what she will look tonight.

Pagkarating ko pinapasok ako ng guard sa mansion nila. Buti naman at tinandaan na nila ako. Ipinasok ko na kotse sa loob para hindi na maglakad pa ng malayo si Leila. I am quite sure na pinilit siya ng mommy niyang mag heels baka magkandadapa-dapa pa ‘yun. Sabagay, who would want to wear flats while wearing a cocktail dress? Ang baduy diba? Don’t get me wrong ha, I’m not gay. I just have some fashion sense for girls lalo na't my mom is a fashion designer and she designs more for women.

I pressed the doorbell twice nang makarating ako sa may main door nila. Dalawa kasi ang doorbell nila dito, isa gate then isa sa main door. Malawak kasi ang area na kinatatayuan ng mansion nila, bali may gate then may half kilometer walk pa bago marating ang main door tapos malawak pa sa loob. It’s a good thing na ipinasok ko ‘yung kotse dahil ako mismo ayaw maglakad ng malayo.

After some minutes ay may nagbukas ng pinto. I thought they don’t have a maid here? Oh well, baka naghire na si tita, ikaw kaya maglinis at magmanage ng isang malaking mansion mag-isa? Pumasok na ako pagkabukas niya ng pinto at umupo ako sa sofa para hintayin si Leila.

*ring ring*

Bigla namang tumunog ang phone ko at nakita kong may tumatawag kaya lumabas na muna ako at dun ko na lang rin hihintayin si Leila.

*ring ring*

“Hello?” I said after I answered the call.

“Son! Nasa bahay ka na ba nila Leila?” Mom said.

“Yes mom. Actually kararating ko lang dito.”

“Ah ganun ba. Sorry to disturb you. I was just very excited to see her na. Sige anak bye na. Ingat kayo ni Leila ha?”

“Yah, bye.”

I hang up the phone after saying goodbye. Pagkalipas ng ilang minuto ay lumabas si Leila kasama ang isang babae. Nang makita ko siya, I don’t know what happened but I found myself staring at her for a split of second. I came back instantly to my senses.

“Tara na. Ambagal mo kumilos.” I said without looking at her at naglakad na papunta sa kotse ko.

Narinig ko namang nagpaalam siya dun sa babaeng kasama niya bago naglakad papasok ng kotse. Pagkasarado niya ng pinto ay pinaandar ko na ‘yung kotse pero nung makalabas kami sa gate napansin kong hindi niya suot ang seatbelt niya so I told her to buckle it.

After some minutes, we got stuck in the middle of the traffic. I looked at her and tinitigan ko siya ng matagal. Naramdaman ata niyang nakatingin ako kaya nilingon niya ako at binigyan ng ‘what-are-you-looking-at’ look. Napasmirk nalang ako sa naisip kong kalokohan.

“Ano!?” She said irritatedly.

“Wala. Napansin ko lang na nagmukha kang tao sa ayos mo ngayon.” Sabi ko na natatawa.

“Ano!? Hoy ang kapal mo! Anong akala mo sa itsura mo ha?” Inis na sabi niya.

“Well glad that you asked. I am very much handsome... everyday. Eh ikaw? Hahaha.” Tawang-tawang sabi ko at napahawak nalang ako sa tiyan ko dahil nanakit ito sa sobrang kong tawa.