When Ms. Slowpoke meets Mr. Perfectionist (ON-HIATUS)

Chapter 27❤

A/N: Hello guys! Sorry for the very very late update. I was just so busy with anything else that's why. But anyway, here's the update. Enjoy!

***

3rd Person's POV

Lugmok na lugmok si Jarren sa kadahilanang galit sakanya ngayon ang pinakamamahal niyang si Leila. He is very guilty of what he did. He felt guilty for hiding the truth for a very long time now. Wala siya sa sariling lumabas ng ospital papunta sa parking lot kung saan naka park ang sasakyan niya. Pagkasakay niya ay hinampas niya ang manibela gamit ang kanyang kanang kamay. Tiningnan niyang muli ang harapan ng ospital bago pinaandar ang kotse nya ng labag sa kalooban.

Sa kahabaan ng daan ay lutang na nagmamaneho si Jarren. He's been busy thinking about what Leila is feeling and what she is doing right now, now that she knows the truth already. He's very hopeless, thinking that Leila might not forgive him because of what he did.

Not minding that he is on the intersection, a fast moving car suddenly crash in front of his car which made him bump his head on the steering wheel due to the large impact of the crash. Too late, before he can even think of what happened, his visions went black.

Sandy's POV

Damn. Ano kayang nangyari sa kumag na iyon? Kawawa naman 'tong bestfriend ko, kanina pa siya pabalik-balik sa paglalakad dito sa hospital room niya. Oo nakakatayo siya. Di naman siya napilay o ano. Nakakahilo lang dahil kanina pa siya talagang di mapakali sa kinatatayuan niya.

“Bes will you stop doing that and just calm yourself? You're making me dizzy looking at you. Kanina ka pa!” sabi ko sakanya.

“How can I calm down, Sandy? Isinugod sa ospital si Jarren! We don't know exactly what happened because your fucking boyfriend is not yet calling again!” sigaw niya sakin.

Like wtf?! Who is she talking about? And seriously? I don't have a boyfriend!

“Teka lang Leila ha, ako wag mong inaano dyan. Sino namang boyfriend ko aber? Wala akong boyfriend! At sige para matahimik na ang kaluluwa mo dyan I'm going to call Harry for us to know what happened okay? So please, do you mind taking a seat here?” sabi ko sabay lahad sakanya ng upuan.

Umiiling iling siyang umupo sa upuan na binigay ko habang ako naman ay pumunta sa sulok at sinusubukang tawagan ang Harry na iyon.

After ilang rings ay sinagot niya naman ang tawag.

“Hello Harry!”

“Oh Sands bakit? Kasama mo pa ba si Leila? Binanggit mo ba sakanya ang nangyari? Asan ba siya? Naririnig ba niya tayong nag-uusap? Ano sumagot ka naman? Huy, Sand—”

“Harry! Harry tumigil ka nga muna sa kadadada! Una, ako ang tumawag at ako ang madaming itatanong. Pangalawa, oo kasama ko pa si Leila pero malayo naman ang kinatatayuan ko sakanya. Pangatlo, hindi ko binaggit sakanya nakaloudspeaker ako kanina kaya alam na niya kaya di siya mapakali ngayon at nandoon siya nakaupo malapit sa may bintana ng hospital room niya, at panghuli, hindi niya tayo naririnig okay? Ako naman muna!” sabi ko sakanya pabalik.