Lifetime Series #1: The Abiding Amor (COMPLETE)

Chapter VIII:

Enjoy!🙃

ALAM  kong parang nabunutan siya ng tinik sa mga sinabi ko, huminga siya ng malalim at pina kalma ang sarili niya.

"Ang ganda ng boses mo, ako na lang ang malulunod sa dagat"sabi niya sa kin habang tumatawa. Yong tawa na kanina ko pa gustong marinig at mga ngiti na nagbibighani sa akin.

"Kumain muna tayo, pinadalhan na lang ako ni mommy dahil ako kumain"inalalayan ko siyang tumayo.

"Talaga! Ang bakit naman ng mommy mo"

"Oo naman, gusto ka na ngang makita ei".sabi ko sa kanya sabay kindat.

Nakita kong namula siya.

"Uyyy.. May sakit ba sa'yo bakit ka namula bigla"nag-aalalang tanong ko sa kanya.

"W-wala okay lang ako."yumuko lamang siya at patuloy sa paglakad patungo sa aming kainan. Napangiti lang ako. Nakikita ko siya ngayon naglalakad palayo sa akin, pero sisiguraduhin ko rin na lalakad siya papunta sa akin, kapag dinala ko na siya sa harap ng altar at sa harap ng Diyos.

"Ohhh.. Bakit tatayo-tayo ka lang diyan, hindi kaba kakain? Akala ko ba gutom ka?"sagot niya habang may bitbit na plato.

"Oo na gugutom ako ei--"hindi ko tinapos ang sasabihin ko dahil sinubuan niya ko ng pancake.

"Ang ingay mo."sabi niya pa sa akin habang inabot sa akin ang kanyang kinuha na mga pagkain.

"Sa'yo yan kukuha na lang ako"mnamula tuloy ako.

"Hindi ka?"inis na sabi niya. "Maswerte ka nga pinagkuha pa kita ng pagkain. Ei kung ayaw--"kinuha ko sa kanya ang plato at sinubuan siya ng chocolate cake.

"Ano ba"natatawang sabi niya. Habang ngumunguya.

"Dapat masanay kanya"sabi ko sa kanya na ikinatigil niya.

"Masanay saan?"kumunot noo siya.

"Na magkasama tayo palagi. At masanay ka na rin na susubuan kita"biglang namula ang pisngi niya, tumatawa lang ako sa kanya. "Uyyyy.. Kinikilig kaba? Namumula ka ei"pagtutukso ko sa kanya.

"Para kang ewan. Bahala ka nga"tatayo sana siya pero hinila ko siya paupo sa tabi ko.

"At saan ka pupunta? Dito ka lang"sagot ko sa kanya at sinubuan siya. Hindi lang man siya nagsasalita at kumain na lang.

Habang kumakain kaming dalawa walang nagtangkang magsalita sa amin. Sinubuan ko lang siya habang siya naman ay nakatingin lang sa karagatan.

Matapos na naming kumain tumayo na ako at kinuha siya ng tubig sa may cottage mas pinili kasi namin na dito kumain sa buhangin. Hindi naman kasi masyadong mainit dito at tsaka maraming punong kahoy. Pagkatapos niya uminom ay pinatayo ko siya.

"Tara lakad-lakad muna tayo"pagyaya ko sa kanya hindi pa rin siya nagsasalita inaatake na man sihuro ng kanyang pagka-bipolar.

Hinwakan ko ang kamay niya habang naglalakad kami dito.

"Ahmm.. Nanna pwede bang..hindi na lang pala."nagdadalwang isip pa siya sobrang cute niya kapag namumula.

"Mi reina, ano yon? Sabihin mo na sakin, 'wag ka nang mahiya"pagtutukso ko sa kanya.

"Wala nga sabi ei"ayon galit na naman ang mahal kong bipolar.

"Uyyyy. Ba't ka nagagalit tinanong lang naman kita auh!"hinwakan ko ang dalawang kamay niya ngayon ay nakaharap na siya sa akin. Nang biglang umagos ang luha niya sobrang nataranta na ako.

"Mi reina, bakit? May sinabi ba ako na masama?"tanong ko sa kanya pero agad naman siyang umiling. "May nagawa ba akong mali? Bakit ka umiiyak?"nag-aalala na talaga ako. Hindi pala madali pag may ganitong sitwasyon hindi mo basta basta ma kontrol ang emosyon mo.