Lifetime Series #1: The Abiding Amor (COMPLETE)

Chapter XL:

I'm trying to finish this story. Eventhough I struggle a lot! 😔

Chapter 40♕:

  TWO MONTHS after the wedding of her parents, mas naging malala ang kondisyon ni Neoma madalas siya naming isinugod sa Hospital pero kinabukasan ay uuwi din kami. Wala kami magawa dahil ayaw niya talagang manatili sa Hospital.

Nagsisimula ba rin ang pasukan pero wala akong balak mag-enrol, hindi ko kayang mag-aral ng hindi siya kasama. I have so many memories there with her so hindi muna.

“M-mahal n-na Ha-hari? D-di ba e-enroll-ment na?” halatang mahina na siya sa kanyang paraan ng pagsasalita. Ngumiti ako at tumango.

“Napag-isip-isip ko hindi na siguro muna ako mag-enrol”alam kong magagalit siya pero hindi talaga ako.

“B-ba-bakit na-naman?”nagtatakang tanong niya.

Nagkibit-balikat ako. “I don’t want to go to school without you. We have lots of memories there. Kung mag-enroll ako sigurado uuwi na lang ako pagkapasok at pagkapasok ko ng gate. Ikaw ang naalala ko ei, at isa pa kailangan kitang bantayan dito”I am trying to convince her with my tone.

Kumunot-noo siya at tiningan ako ng masakit. “W-why would you do t-that?”alam ko na kahit mahina na siya, gusto niya pa rin akong sigawan.

“I do this because I love you!”deretchong sabi ko sa kanya. Pinikit niya ang kanyang mga mata pero kita ko pa rin ang pag-agis ng kanyang luha.

“M-mahal n-na Hari?”hindi na niya mapigilang humagulgol, niyakap ko lang siya ng mahigpit. “Y-you sac-sacrifi-ce a lot. But please don’t sac-sacrifice your time to ac-achieve you-your goal. I un-understand y-y-you”umiiyak na sabi niya sa akin while hugging my neck tight while my arms wrapped in her waist.

“No. You are my goal. Mahal na Reyna.”sagot ko sa kanya sabay ng pagtulo ng mga luha. “Sshhhhh. Tahan na, listen to me! Napag-usapan na natin to diba?” I cupped her both cheeks and then inayos ko ang buhok na nakatabig sa maganda niyang mukha. I looked at her like I memorize her face. Her pale lips, medyo namumungay na mata lumalim na rin ito. Her pinkish cheeks I used to see but it looked pale now like there is no blood anymore. “I can’t do this without you. I can’t do this thinking you’re here lying all alone. I can’t go to school thinking, if your okay or not. Thinking that anytime you will leave me without in you s-side”I broke my voice. My tears started to fall in my cheeks mabilis niya itong pinahiran. “I can’t do it. I don’t have strength to face this. But trust me,”hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. “Desisyon ko to. This is the desire of my heart. I won’t leave you, know-matter-what-happen.”saka ko hinalikan ang kanyang noo.

“T-thank yo-yo-you for not l-e-leav-ing me”nakangiting sabi niya. Tumango lang ako hnalikan niya ako sa noo. “Iloveyou, Mahal na Hari!”sabi niya sa akin pagakatapos niyang halikan ang aking noo.

“Iloveyoumore. Mahal na Reyna ko!”sagot ko sa kanya at niyakap siyang mga higpit.

We hugging each other for almost thirty minutes. Napag-usapan din namin kung ano ang aming gagawin sa twelve monthsary namin that would be one years and for our thirteen month, sabi niya gusto niya daw na sa twelve month simple celebration lang and then sa thirteen naman ay gusto njyang manood kami ng full moon. I love her decision so go for it.

    BEFORE our first anniversary, hindi nakarating Nanna lahat ay nagtataka kung saan na ito pumunta. Halos isang oras na kaming naghihintay sa kanya. Sobrang kabog ng aking dibdib, hindi ko alam kong ba’t ako kinakabahan ng ganoon. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito bago ito na aking nadarama. Sa lahat ng kaba na nararamdaman ko dito ako pinakanatakot.