İLACIMSIN / TEXTİNG

Değişik♡17♡

Bana içten ve sonsuz güven
Olur mu?
Çünkü geriye bir tek
Sen kaldın.
***

Odada sıkıntıdan patlıyordum.Nerdeyse bir hafta oldu ama annem yataktan çıkmama bile izin vermiyor.

Ah, anniş ah!

Akşam için bir sürü hazırlık yapmıştı annem.Kokuları odama kadar dolup taşmıştı.Selo biraz hava alıp tekrar geleceğini söyledi ve hala dönmeşti.

Akşam için ince askılı pancar sarısı dizimin üstünde bir elbise giydim.Saçlarımı da yukardan topuz yaptım ve azıcık dudaklarıma parlatıcı sürdüm.

Aşağı indiğimde annem her şeyi hazırlamış ve masa kurmaya başladı. Beni farkedince gülümsedi ve yardım için geldiğimi anladı.Elime tabakları ve kaşıkları verip dizmemi istedi.

"Annem babam yemeğe gelmeyecek mi? Onu özledim ya!"
Annem yine afalmış bir bakış vardı üstünde.Bir şey olduğu kesin ve misafirler gittikten sonra konuşacaktım annemle.

"Yetişebilirse gelecek."dedi ama bu sözüne kendisi bile inanamadı.

O sırada zil çaldı ve ben açmaya gittim.
Başta Kübra abla ve eşi Talip abi -Kübra ablanın eşi-önde  arkada ise Hüseyin vardı.Kübra abla:"Nasıl oldun, daha iyimisin?"diye sordu.

"İyiyim Kübra abla sağol."dedim ve Talip abi de 'geçmiş olsun kızım'dedi.

Onları sıcak bir gülümseme ile içeri buyur ettim.Kubra abla ve eşi içeri geçti ama Hüseyin bana bakıp sırıtıyordu.Anlamsız bakışlarımı görünce göz kırpıp:"Sarı yakışmış, yeşilli."
Ve beni orada bırakıp içeri geçti.

Göz kırptı!

Göz kırptı!

Sarı yakışmış!

Yeşilli!

Anlamadığım bir şeyler dönüyordu.
Ağzımı açmış hala kapıya bakarken annem geldi ve kolumu cimdikledi.Kendime gelip bende içeri geçtim.

***

Salonda koyu bir sohbet vardı fakat ben açlıktan artık bayılacaktım.Ben yemeklere yemekler bana bakıyordu.
Ne zaman yemek yiyeceğiz?

Sonunda annem:"Hadi sofraya geçelim." dedi

Yemek için koltuklardan kalmışken zil çaldı.Selocan'dı.