Bazen en ufak bir şeyde umut bekleriz.Onu kaybetmemek için elimizden geleni yaparız ama
sonra...
Umudumuzun çoğu verdiğimiz kişilerden dolayı söner ve bir daha geri gelmez.Yanlış birşey mi yaptım diye üzülürüz.Sanki bir daha gelmiycekmiş gibi sanki unutacak ve dönmeyecekmiş hissine kapılırız.
Olabilir biz de insanız.Her insan hata yapar ama nedense içimizde
bir yerlerde bir burukluk bir eksiklik var.En küçük bir şeyde
ağlarız.Ağlamak zayıflıktır diyenlere inanmamak ama bir yandan da dimdik durup önümüze bakmak gerek.Anlarsınız ya, ayakta
dimdik durmayı kimseye bakmadan karşımızdaki engelleri aşmayı öğrenmeliyiz.Kim ne derse desin.
Ben güçlü biriyim ve kimseye ihtiyacım yok.Gururum ve iyiliklerim hep ön raflarda güzel kilitli bir kutunun içinde duracak.
Kimsenin bunu kullanmasına
ve çiğnemesine izin vermeyeceğim.
Şunu bilmenizi isterim ki:
" Elindeyse zamana dur geçme diye dayat
Bir sigara içmekten daha kısa bu hayat!"
KURALSIZLAR
Biliyorum kısa oldu fakat hikayenin tanıtımı bu.Yorumlarinizi ve oylarınızı bekliyorum birdahaki bölümde
görüşmek üzere :))
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~KURALSIZLAR~
Teen FictionKuralsız bir hayat.Üniversiteli bir grubun,kuralların ne kadar saçma ve gereksiz olduğunu herkese göstermeye çalışsa da insanların çoğu bunu kabul etmiyor.Arya bu kuralları takmayan biri.Onların bu inişli çıkışlı maceraları KURALSIZLAR 'da.
