~KURALSIZLAR~

K-5

Ama siz oy ve yorum yapmayınca
üzülüyorum:( Lütfen en azından
yorum yapın ya da beğenin.Oy veren TatlııBelaaa'ya teşekkür ediyorum.Sizi seviyorum.

Nerede kaldı bu?Beklerken telefonum çaldı.Çantadan telefonumu çıkarıp ekrana baktım.

Nicholas arıyordu.
-"Geldim arkana bak."

telefonu kapatıp arkama baktım.

Siyah arabayla gelmişti.Arabadan

onunla birlikte birkaç çocuk daha iniyordu.Koşarak yanlarına ulaştım.
-"Benimle gelin çabuk!"

Nicholasın kolundan tutup olabildiğince hızla koşmaya başladım.Sokağa girince geç kaldığımızı anladım.Kavga başlamıştı bile.Mete, Aras ve adamlarıyla başa çıkmaya çalışıyordu.Görünen o ki Metenin

kolundan tutmuşlardı.Aras onu yumrukluyordu.Nicholas ve diğerleri hemen araya girdiler.

Kumral saçlı tanımadığım çocuk cebinden kesici çıkardı ve adamın

karnına dogru sapladı.Çığlık attım.

Diğerleriyse geriye kalan adamları

hallediyorlardı.Nicholas Mete'yi tutan adamları dövdükten sonra

onu yerden kaldırdı.Bense onları izlerken arkamdaki kişiyi farketmemiştim.Ağzımı tutup beni zorla arabaya bindirmeye çalıştı.
-"Mmmm mmm! "

Kimse duymuyordu beni.Bende adamın elini ısırdım.
-"Ahh seni küçük!"

Bağırmaya çalıştım.
-"Nicholas yardım et!"

Adam beni arabaya soktu.Kendisi

şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı.Kapıları açmaya çalıştım

fakat kilitliydi.Arkama baktığımda,Mete ve Nicholas koşarak yetişmeye çalışıyorlardı.Adam iyice gaza basıp oradan uzaklaşmaya çalıştı.En son baktığımda ikiside siyah arabaya binmişlerdi.Onları şimdi göremiyordum.Görüş alanından

çıkmıştık.Önüme dönüp arkama yaslandım.Olanlar gözümün önünden geçiyordu.Şimdi ailemin yanında sıcacık yatağımda olmak

istiyordum.Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
-"Ağlama.Sana ağlamak hiç yakışmıyor."

Yanıma baktım.Aras eliyle gözümdeki yaşları siliyordu.

Elini çekmesi için yan tarafa doğru

ondan uzağa oturdum.Onu sinirlendirsemde umrumda değildi.

Benimle ne işi olabilirdi ki.Bana inatla biraz daha yanıma yaklaştı.

Ben biraz daha uzağa oturdum.O yine biraz daha yaklaştı.Uzağa oturmaya çalıştığımda kapıya kadar geldiğimi farkettim.Yerim kalmamıştı.Aras beni sıkıştırdı.

Cidden bunun sorunlarımı vardı?
-"Ve kedi güzel fareyi yakalar."

Ah! Fare mi?Bunu oyun olarak görüyorsa oyunda mızıkçılık yapma

hakkım vardı sonuçta.
-"Ama fare kediyi öldürmek istiyor.
Ya fareyi serbest bırakırsın ya da kedi sonuçlarına katlanır."

Cebimdeki küçük çakıyı çıkardım.
-"Eğer bana yaklaşırsan bunu kullanmakta çekinmem."

Çakıyı önünde tutuyordum.
-"Ah ciddi misin?Elindeki ancak beni yaralar öldürmez güzelim."

Anında elimdeki çakıyı aldı.Nasıl aldı bilmiyorum ama içimden bunun iyi olmayacağını söylüyordu.
-"Geldik efendim."

Nereye geldik ya?Pencereden baktığımda beyaz villayı gördüm.

Burası Aras'ın evi olmalıydı.Aras arabadan indi.Bende arabanın kilidinin açık olmasından yararlanarak ondan önce davrandım

Arabadan inip koşmaya başladım.Aras arkamdan bağırıyordu.
-"Arya kaçma buraya gel!"

Bense onu dinlemeden koşmaya devam ediyordum.Sokağa çıktığımda arkamdan koşarak gelen

Aras'a orta parmağımı gösterdim.
-"Beni yakalayamazsın Arascığım."

Karşıya geçmeye çalışırken arkamdan gelen araba hızla bana yaklaşıyordu.Ben ne yapacağımı bilmeden orada dikilmiş gelen arabaya bakıyordum.Sanki birisi beni burada tutuyormuş gibi hissediyordum.Araba biraz daha yavaşladı beni görünce ama bana çarpmasını engelleyememişti.O an sanki bütün herşey gözümün önünden geçti.Gözlerim karardı ve yere düştüm.Aras hemen yanıma koştu.Yere çömeldi.Elleriyle kafamı

yerden kaldırarak dizlerinin üstüne koydu.
-"Arya?Arya cevap ver lütfen!"

Gözlerim onun güzel gözlerine sabitlemiştim fakat tepki veremiyordum.Heryerim ağrıyordu.
-"Arya hadi güzelim,hadi cevap ver bana."

Hala ona bakıyordum.Hemen telefonunu cebine sokup ambulansı aradı.
-"Alo?Burda yaralı var acil.
....caddesi...sokak.Çabuk olun!"

Ona baktığımda kaygılı gözlerle bana bakıyordu.Ellerini yüzümün etrafında gezdirdi.
-"Lütfen ölme.Benim için yaşa ama sakın ölme!"

Bense şaşkınlıkla ona bakıyordum.

Az önce beni kaçıran Aras yerine başkası gelmişti.Ben ise tepkisizdim.

Gözümden bir damla yaş aktı.Aras eliyle onu sildi.Ambulansın sesi geliyordu.Ambulans gelince beni sedyeye kaldırdılar.Aras yanımda durdu.Yol boyunca beni teselli etmeye çalıştı.
-"İyileşeceksin merak etme.Senin yanında olacağım."

Geldiğimizde beni ameliyata aldılar.Sonrası karanlık...
°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°¤°

Gözlerimi açtığımda hastane kokusunu almıştım.Etrafa baktığımda Mete'nin bana baktığını

gördüm.Selin ve Emily ise ağlamaktan gözlerinin altı kıpkırmızı olmuş.Mete uyandığımı

görünce doktora bağırdı.
-"Uyandı.Doktor o iyi mi? "

Doktor elindeki dosyayı inceledikten

sonra gülümsedi.
-"O iyi.Yarın taburcu olur.Geçmiş olsun."dedikten sonra odadan çıktı.

Selin ve Emily koşarak bana sarıldılar.
-"Ah bizi çok korkuttun.Ne oldu Aras sana birşey mi yaptı?"

Kafamı yastıktan kaldırıp dogruldum.Olanları anlattıktan sonra hepsi şaşkınlıkla bana baktılar.Nicholas sinirle soludu.
-"O piçi yaptıklarına pişman edicem.Çok fazla oldu.Okulda zor dayananıyorum dövmemek için."

Mete'ye baktım.Yüzü ifadesizce beni izliyordu.Elimi salladım.
-"Heeey? ben ölmedim.Siz benden kolay kolay kurtulamazsınız canlarım daha si-"devamını söyleyecekken Mete sıkıca bana sarıldı.Bende kollarımı ona doladım.Ayrıldığımızda hala üzgün gözüküyordu.Hepsine baktım.Herkez bana üzgünce baktığını farkettim.
-"Asmayın suratınızı artık.Yanınızdayım bakın."kendimi gösterdim.Selin Nicholas'a baktı Nicholas da Emily'e.Emily de bana.

Mete saçlarımı okşadı ve konuşmaya başladı.
-"Arya şey eee...Annenler varya?"

-"Evet?"

-"Şey.. onlar trafik kazasında öldüler Arya geçen gün öğrendik.
Çok üzgünüz."

Ne!İnanamıyorum.Ailem öldü mü?

Beni bırakıp gittiler mi yani.Hepsine baktığımda bana üzgünce bakıyorlardı.Bende hışımla kalkıp etrafımdaki herşeyi atmaya başladım.
-"Hayır buna inanmıyorum.Yalan söylüyorsunuz!"

Cam vazoyu yere fırlattım.Mete herkezi dışarı çıkardı.Bense elime ne bulduysam fırlatıyordum.Mete yanıma yaklaştı.
-"Sakin ol Arya.Tamam biz senin yanındayız.Seni asla bırakmayacağım."

Hemşireler gelip beni zorla yatırdılar.Sakinleştirici vurduklarında gözlerim yavaşça kapanmaya başladı.En son Mete'nin

elimi sıkıca tuttuğunu ve beni asla bırakmayacağına dair sözlerini duydum.