Meet Me Halfway

Thirty Three

zedxxx: Super fast update! Didn't proofread. Sorry in advance! Alam kong miss niyo na sila eh :P

33

JOEY

Lumipas ang isang linggo and everything is almost normal. Bumalik na din sa school si Zach and of course dahil nerd siya eh nakahabol naman siya sa mga missed lessons niya and assignments. And hello? Ano ba, school valedictorian and student council president ipapalya nila? No way.

“Joey. Alam kong patay na patay ka kay Zach pero wag masyado halata. Nakakahiya.” Pangiinis ni Wilson sabay pitik sa ilong ko.

“Oi! Takte!” Sita ko sabay bato ng isang  pirasong Skittles sa kaniya – syempre yung kulay purple kasi yun ang hindi masarap! Bull’s eye sa mukha!

Nasa cafeteria kami ngayon at lunch time. As usual, parang walang nangyari. Nandito kami at kumpleto. Si Wilson na panay ang pangiinis at pilit na dinadamay si Greg sa tabi niya. Habang si Bettina naman ay humahalakhak sa katatawa sa binulong sa kaniya ni Wilson at pangisingisi lang naman si Fourth – forever pacute ang peg. And of course, kami ni Zach – Si Zach na panay ang aral at dala-dalawang textbook pa ang hina-highlightan ng Stabilo at ako na nakatulala lang – panay ang nguya sa Skittles. Damn ubos na yung red—

“Joanna Louise, tantanan mo na yang mga Skittles na yan at kainin mo na yung baon na dala ko.” Striktong sabi ni Zach habang patuloy na nagbabasa ng libro niya, ni hindi man lang inangat ni mokong yung tingin niya.

“Intayin na kita, Zacharias.” I grinned.

“Mauna ka na, mahaba pa ‘to.” He said, still focused on his book.

“Nerd.” Bulong ko sabay subo nang kulay purple na Skittles – eww hindi masarap.

“Huwag mo ng tyagain yang Skittles mo. May liempo sa loob, luto ni Mommy.” He said with a smirk sabay tungo dun sa lunch box na dinala niya. Gulay!!! Liempo! Shit. Bakit ko pa ba siya iniintay? Naglalaway na ako. “And yes, may suka with bawang at asin na yan. Now, eat.” He added.

“Kakain na!~” I stated at agad napatingin sa umuubong Wilson. Napatingin ako sa pwesto nila at lahat sila ay nakatingin lang sakin, habang si Zach ay seryoso pa din sa binabasa niya. Kita ko yung paglipat lipat nila ng tingin sa akin at sa baunan sa harap ko, tapos titingin na para bang nagpapaawa sa malulungkot nilang pagkain na binili nila sa cafeteria. “Ay. Nandyan pa pala kayo?” Pangiinis ko.

Akin ‘to no!

..

..

Kailangan ko na din pala magaral.

**

ZACH

As soon as the bell rang I immediately scamper out of our classroom and run towards 4-C’s

I’ve been absent for almost a week and for the past few days that I attended my classes I wasn’t thinking straight. I admit it. I keep on spacing out and thinking about what happened to Lola.

I know, I know. I should stop blaming myself for what happened – nobody wants it to happen, walang may gusto sa mga nangyari, pinaliwanagan na din ako ni Mommy, BUT HECK, the guilt is eating me up alive. Even though I tried so hard not feel guilty – I CAN’T. One way or another, what happened to Lola is entirely my fault.