31 - Masaya na malungkot
ZACH’s POV
“Pwede ka bang maging akin?” The moment it escaped my lips, I thought my knees turned into jelly. My heart is furiously beating inside my chest as I hold her hands tightly as if my dear life depends on it.
Please say yes, please say yes. I chant inside my head, kahit alam ko namang desisyon nya pa rin ang masusunod. Pero sabi nga nila di ba, the more na iniisip mo yung gusto mong mangyayari, yun ang na mangyayari.
Nanlalamig na yung pakiramdam ko, pero ramdam ko yung pawis sa noo ko. I can’t explain how uneasy I feel habang nakatingin lang sa kaniya. Habang siya naman eh tulalang tulala sa mga locks.
Lumipas ang ilang segundo at tulala pa rin siya. Nakaramdam ako ng kaba, nang bigla siyang lumingon sakin at tinignan yung mga kamay naming magkahawak.
I suddenly feel like I’m out of air - I couldn’t breathe properly. Lalo pa't bigla niyang inalis yung mga kamay niya sa pagkakahawak ko.
God, no.
No.
No…
But I thought…
No. No. No.
Did I expect too much?
Masyado ba akong mabilis?
Na-caught off guard ko ba siya?
Hindi ba ako worth it para sa kanya?
No way.
This can’t be.
“Joey… Joey…” I called as I start panicking. “Joey…” Pero umatras siya at hindi tumingin sakin.
No way… No. Please.
Damn it. Damn it. This is not happening.
“Oi. Salcedo.” I heard her mutter habang hawak hawak yung padlock sa kamay niya. “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” she asked with no expression at all.
What?
Ano sa tingin ko ang ginagawa ko?..
Anong ginagawa ko?
Paulit ulit kong narinig sa utak ko yung boses niyang emotionless.
What the hell do you expect Zach?
“Pinuno… Pinuno mo ‘tong rails ng lock mo.” She said, keeping her gaze sa locks sa harap namin, sabay hawak sa dibdib niya.
BINABASA MO ANG
Meet Me Halfway
Fiksi RemajaPrologue He loves shrimp And I’m allergic. He’s smart So I let him do my homework. He’s pretty creative While I’m not productive. He doesn’t want fights So I kick him most of the time. He’s too sensitive And I don’t care. We’re differ...
