Beautiful Lie with Scars ✔

23

Kabanata 23

"So, how many birds with white feathers do you see?"

"4!" Amir said in a full of excitement. "I really like birds especially the big ones with large wings and they fly so high in the sky!"

"Good job. Now, let's do a problem-solving. I know you can do this!" I smiled and shows a flashcard with a basic word problem. 

He started to read it and answered it immediately.

"10 oranges divided by 5 students is equal to 2 oranges per student!"

Because of the amazement, I clapped my hand plastering a sweet smile on my lips looking at this young boy. "You're great, baby! I am so impressed! That's the end of your session today. So, we're gonna see each other again tomorrow because you need to rest and drink your medicines, and if you answer all correctly the question that I'll be giving you tomorrow then you will have a prize from me!"

"Yehey! Thank you, Doc for helping me! I love you so much." Amir said. He comes closer and kissed my cheeks.

I smiled. "I love you too, Amir. Be a good boy always..."

How I wish my baby is alive...

I'm also a School Psychologist because I really wanted to help those kids who experience a lot of difficulties in talking and communicating with other people. There's a lot of reason why I really like this job. the way they talk, their sweet smell, their own language, their tiny bodies, their warm clothes, the way they touch your finger with their whole hand, their laughter, their teeth less smile, the innocence in their eyes, everything about them...

Hinatid muna siya ng yaya nito bago ako nilapitan ng Mama niya.
"How is my son, Doc? Is he getting better day by day?" Amir's Mom asked, worried.

"Sa nakikita ko ho Mommy, na bumubuti po ang kalagayan ni Amir. Mas nakakausap na po siya ng maayos, mabilis na po siyang makasagot sa lahat ng tinatanong ko at ngumingiti na din po siya. Pero idadaan pa po natin siya sa ilang test para makita po ang final results ng anak niyo po. Kung wala na akong makitang deperensya sa kaniya ay twice in a week ko na lang po siya bibisitahin." saad ko at ibinigay ang results ni Amir last two weeks na dokumentado na.

May iilan pang bata ang pinuntahan ko sa bahay meron din sa eskwelahan, bihira lamang ako pumunta do'n kapag kinakailangan talaga ako ng mga guro lalo ang pagtuturo sa mga SPED Students.

Rehistrado na rin akong Pedetrician Doctor noong isang taon pa. At may Doctorate Degree na din ako.Wala namang mawawala sa akin kung pagsabayin ko ang dalawa. Oo, masakit talaga sa ulo lalo na sa bulsa pero alam kong may kapalit ang lahat ng 'to.

Hindi maiiwasan na minsan ay  mapapagod talaga ako pero hindi ako maaaring sumuko. Wala pa ako sa mataas nasa gitna palang, kumbaga ay nagsisimula pa lang ang magandang laban ko sa buhay.

Si Felix ay isang Psychiatrist and Biopsychologist. Nagsama na kami sa iisang facility para mas mapadali ang pagtulong namin sa mga pasyente. Hindi siya kumuha ng PhD dahil hindi na raw kaya ng bulsa niya ang gastos.

Habang sinusulat ko ang mga informations ng mga bata sa malinis na papel ay tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito at sinagot na kaagad, hindi na tiningnan kung sino ang tumawag at nagpatuloy muli ako sa pagsusulat.

"Hello? This is Doc. Santos speaking,"

"Ay, taray! May paganon si BilBelle," ani kabilang linya. Inilayo ko ang phone at tiningnan ang tumatawag. Nang makita ito ay napangiti ako. Ni-loud speaker ko na lang para makapag-ayos ako sa pagsusulat.