Beautiful Lie with Scars ✔

33

Kabanata 33

Tumikhim ako nang bumungad sa pagpasok namin ang tahimik na paligid. Pinalibot ko ang paningin sa malaking espasyo ng lugar.

The interior design is incredibly consummate. It looks so luxurious. Whoever made this house design is definitely a stupendous architect!

Kung ganito ang magiging bahay namin nina Nanay at Louise ay sobra-sobra na ito. May malalaking chandelier na sa bilang ko ay anim ang lahat na 'yon. Pagpasok mo pa lang ay makikita mo na kaagad ang malaki at malawak na kusina na may shade of black and white, it is made up of expensive tiles. May high counter table, chair, the stove, everything! Sa kanang bahagi ng pintuan ay may sliding door na mapupuntahan mo ang sala.

A flat-screen LED TV, fire, large four grey sofa's, cozy wooden house bonfire. On my right side, there's a bifurcated staircase. It's like an entryway of a very grand and spacious home of him's, the staircase starts with a wider flight at the bottom. Part of the way up, there is a generous landing with two narrower flights on either side of the bottom section — one going left and the other going right.

That's so cool!

Sa amin kasi ay L-shaped staircase lang.

May mga iilang bahagi pa ng bahay na hindi ko maipaliwanag dahil sa sobrang dami ng gamit at laki ng espasyo ng agwat nila.

I've realized na hindi ako nababagay dito.

At saka hindi ako nasanay sa ganitong pamumuhay.

Hahanap-hanapin ko pa rin ang simple.

"Ikaw lang nakatira dito?" binaba ko ang tingin kay Lucas na tinanggal ang grey coat nito at nilagay sa sandalan ng puting mahabang sofa. He walked towards me, loosening his necktie then rolling the sleeves of his polo shirt up to his elbow.

"Yes...Anyways, what do you want for lunch?" He asked resting both hands into the sides of his hips and licked his lip.

Umiwas ako ng tingin. "I-Ikaw bahala..." saad ko at naglakad sa sofa, nilapag ang purse bag saka umupo. "Hindi naman ako mapili sa pagkain."

"If you want you can take a peek on the second, third, and fourth floor or even to the rooftop. While you're roaming around, I'll prepare our meal. Tatawagin na lang kita kapag handa na."

Tumango na lang ako. Inabala ang tingi sa iilang frame na naka-display sa gilid at baba ng TV. I stood up and went to them. Karamihan sa litrato ay pamilya niya. Kinuha ko ang landscape size na may larawan na sa tingin ko ay buong pamilya niya ito.

Mukhang wedding event 'ata 'to. Si Lucas ay katabi ang apat na lalaki na nakatayo sa likod ng ama't ina nito. Wala silang kapatid na babae?

Nakita ko ang hitsura ni Mrs. Fernandez ay uminit ang ulo ko.

Binalik ko ang frame saka naglakad patungo sa kusina. Tumigil ako nang makitang abala si Lucas sa pagluluto. Marunong pala siya? I crossed my arm and admired his wide back. I can even see the flexing of his muscle on his back while chopping the onions.

Kung magiging magkasintahan kami ng tunay, ganito ba ang gawain niya araw-araw? Ipagluluto niya ako ng mga masasarap na pagkain?

I silently gasped and shook my head to erase my thought.

Nakaramdam ako ng pagkalagkit sa aking mukha at manhid sa paa ko dahil siguro sa heels na suot ko.

"Uh, Lucas?" tawag ko sa kanya. He turned his head to me and raised his right eyebrow. I scratched my left cheek and smiled, awkwardly.

"S-Saan pala banyo? Hilamos lang sana ako..." nahihiya kong tanong.

"Third floor. Go to the left side and you'll see the guestroom. Kung gusto mo ding magpahinga, feel at home lang. May extra din akong damit na naka-imbak sa cabinet do'n pero baka malaki nga lang sa'yo. Matagal pa 'to maluto kaya sige na, humiga-higa ka muna doon."