SICAK ŞARAP || Yarı Texting

3.4

Batın kapıdan girerken hiç yüzüme bakmıyordu. Kesin bütün bunların onun yüzünden olduğunu düşünüyordu. Karşımda dikiliyordu ve başını önüne eğmişti. Kendini suçlamasını istemiyordum.

"Otursana." dedim yatağı göstererek. Oturmuştu ama susmaya devam ediyor yüzüme bakmıyordu.

"Neden bana bakmıyorsun?" dedim.

"Nasıl bakayım?" sesini duymak beni mutlu ediyordu. İçimdeki kurtlar halay çekiyordu sanki.

"Seni bu kadar üzmeye dayanamıyorum Yüsra'm." dedi.

Yüsra'm dedi. Bunu ondan sesli bir şekilde duymak... Allahım artık ölebilirim.

"Seni üzdüğüm için kendimi asla affetmeyeceğim."

"Ben üzgün değilim ki." Beni üzdüğünü sanıyordu fakat ben böyle düşünmüyordum.

"Ben anonimi sevdiğimde içimde bir boşluk hissediyordum. Senin o olduğunu öğrenince içimdeki boşluk yok oldu. Bunca zaman bilmeden seni arıyormuşum meğer. Seni arzuluyormuşum. Bana sen iyi geliyormuşsun." 

Yüzüme baktığında heyecanlanmıştım. Gülümsüyordu. Artık gerçekten sevebildiğime inanıyordum. Ona sarılmak istiyordum. Ruh eşi bu olsa gerekti. Bunu hissedebiliyorum.

"Seni çok seviyorum Yüsra'm." Bunu telefonda okumadan onun sesinden duymak huzur veriyordu bana. Duygularıma hakim olamayıp ona sarıldım.

Şefkatli kolları bedenimle buluşmuştu. Ben de kollarımı boynuna dolamıştım. Bana sıkıca sarılıyordu. Beni hiç bırakmayacakmışcasına hem de. Tarif edilemez derecede kokusu çok güzeldi. Her saniye büyüleniyordum ona. Onu gerçekten sevdiğime inanıyorum. Sevgi bu olmalıydı. Tam da bu. Gözlerim dolmuştu. Beni gerçekten seven adamı seviyordum.

Vücudumuz birbirimizden ayrıldığında yüzümü iki elinin arasına alıp alnımdan öptü. Göz yaşlarımı tutamayıp mutluluktan ağlamaya başladım.

Göz yaşlarımı baş parmağıyla silip "Ağlayışın sadece mutluluktan olsun Yüsra'm. Seni hep mutlu edeceğim. Söz veriyorum." dedi.

Ona bir kez daha sıkıca sarıldım. Hiç bırakmayacakmışcasına sarıldım hem de.