Codename: Alpha Zero

Chapter 01

MINA

I woke up early in the morning. Since it's the first day of class, hindi muna ako pinapasok nila Sir Zeal sa trabaho. I am very thankful for them for giving me a chance to study.

I grew up on a poor family. Araw-araw, nagtitiis kami sa kaunting kanin at tuyo o kaya naman ay toyo't mantika. Kailangan pa naming mamalimos para lang may makain. But because of my parents, nakaraos kami kahit papaano.

I saw the Romualdo couple from a carenderia not far away from our house. Nagulat ako nang manlimos ako sa kanila ay hindi nila ako binigyan ng kahit ano, kinausap lang nila ako. The next thing I know, I have a job.

Mababait ang mga Romualdo. They even supported my family when we need help. Malaki ang utang na loob ko sa kanila dahil sa pag-asang binigay nila sa amin. That's why I was extremely hurt when we found out that the Romualdo couple got into an accident and didn't survived. Hindi ko man lang naibalik sa kanila ang utang na loob ko no'ng mga panahon na tinulungan nila kami.

But we have to move on. The death of someone important to you is devastating but we mustn't get drowned with our emotions. Kailangan nating ipagpatuloy ang buhay kahit pa hindi na natin sila kasama.

Itinuring ko talagang second parents ko sila Mr. at Mrs. Romualdo. Hindi ko akalain na may mga tao pa palang sobrang mababait na handang tumulong sa nangangailangan. They even gave me the chance to go to school, and I'm very glad with that.

"Hala! Sunog na!" nagulat ako nang sumigaw si Manang galing sa dining area na malapit lang dito sa kitchen.

Tiningnan ko ang kawali sa harapan ko at nasusunog na nga ang sinangag na niluluto ko! Crap, I'm spaced out again!

"Ano ba 'yan, Hija! Tulala ka na naman!" sabi pa ni Manang habang inaayos ang nasunog na sinangag.

"What's that smell?" narinig kong tanong ni Sir Zeal sa likod namin.

"S-Sorry po. Natulala lang po ako kakaisip," pagpaumanhin ko.

"That's okay. Hindi naman ako dito kakain. I have a date," nag-wink pa siya bago umalis ng bahay.

Naghanda na lang ako at pumasok na din sa school. Pagdating ko doon ay nakita ko agad si Candy.

Candy is my best friend since my first year of high school. Grade 10 na kami at palagi kaming magkaklase kaya mas naging close kami sa isa't-isa. I'm not really that sociable since ang mga estydyanteng nag-aaral dito ay matataas ang antas sa buhay, samantalang ako ay isang pulubi na tinulungan lang mag-aral.

"Mina! I missed you!" agad na bati ni Candy nang makalapit ako.

"Dalawang buwan lang tayong hindi nagkita, Candy!" sabi ko naman sa kaniya.

"Kahit na! Miss na miss na kita!" she insisted.

"Let's go! Hanapin na natin 'yong bago nating room," and with that, we searched for our room.

Nang makita na namin ang room ay umupo kami sa bandang gitna. There are only a few students inside so hindi kami nahirapan sa pagpili ng pwesto.

"Oh my. Look who's our classmate for this year," sabi ni Candy habang nakatingin sa bandang likuran ng room.

Tumingin din ako doon at nakita ang tatlong lalaking nag-uusap at maya't-mayang nilalapitan ng mga babae. They are one of the most famous students in our batch.