Sinners [ Gone Bad Series #1 ] (Completed)

17

LILA

Hindi ko alam kung paano kami nakauwi ni mama noong araw na iyon. Ang alam ko lang, mas nagalit ako sa mga taong nanghusga kay mama noon.

I'm now an Architect. I spent those 6 years so well. I'm featured in some news for my artworks. I'm even asked to enter showbiz but I declined. Pero mukhang lahat ata ay may kapalit. Because the same year I graduated, pumanaw si mama.

Nagkaroon siya ng Leukemia. Tinulungan naman ako ni Tita Riyan sa lahat pero mukhang hindi na talaga kaya ni mama. Kahit si Lola at Lolo ay tumulong sa mga gastos at pagpapalibing.

It was so hard. Parang hinintay niya lang akong mag tagumpay sa buhay bago siya umalis. Hindi niya alam, para sakanya lahat ng ginagawa ko. Ngayong wala na siya, para kanino pa 'to?

College palang, marami na akong naipon na pera. Nagpapa commission ako sa mga gawa ko. I have more than two million followers on Instagram. Ginagamit ko iyon para I promote ang mga gawa ko. Ang dating account ko, inabanduna ko na.

Ayaw kong may maalala pa mula sa nangyari. What's done is done. Kahit minsan, hindi ko inalam kung kumusta na ba sila. Hindi ko kailanman inalam kung anong balita sakanila o sa kahit sino man na naroroon. What happened years ago was just a nightmare. And I'm now living in a dream, my own dream.

I graced the stairs with my puffed sheer sleeves black top and black leather skirt. The sound of my heels with their marble stairs sounded so good.

I'm going to paint a portrait of Benedict Ayson today, a business man in his mid 20's.

Iginaya ako ng kasambahay nila sa isang kwarto, inside is only a couch, ang mga gagamitin ko at ang uupuan ni Benedict na nasa harap ko.

"Parating na po si Sir, hintayin niyo na lamang po" tumango ako at umupo sa lugar ko.

Ibinaba ko ang bag na dala at ilang sandali pa lamang ay bumukas na ang pinto.

In his three piece suit, Benedict gave me a smile. "Sorry for making you wait, let's start?" tumango ako at ngumiti ng maliit. "Please sit however you want. Ayos lang naman gumalaw, basta small movements lang" paliwanag ko habang inaayos ang mga gamit.

Pinapanood ako ieto ng maigi habang tumatango. Nang liningon ko ito ay ngumiti ito ulit.

Isang oras nang mapansin kong hindi ito gumagalaw. Napa ngisi ako. Sa isang oras namin ay hindi ito nagsasalita. Ayos lang naman saakin dahil sanay ako. "Sir Benedict, do you want a break? Baka magka stiff neck ka" I suggested, chuckling.

Umawang ang labi niya at nahihiyang ngumiti. "Sorry, this is my first time. Sinabi ko kay mom na kumuha nalang kami ng photographer but she insisted na magpa paint ako sa'yo" I pursed my lips and nodded. "I understand" I smiled.

"I mean, don't get me wrong. Mas mabilis kasi kapag ganun. Pero ngayon, alam ko na. It takes a lot of talent and effort in doing this..." walang masabi, tumango tango ako at ngumiti. "When I saw your works, I'm amazed. I'm a fan, Ms. Sen" iniwas ko ang tingin nang magbigay ito ng makahulugang tingin.

"Thank you, Sir Benedict" I said genuinely.

Sandali itong nagpa tawag ng kasambahay para sa meryenda. We chatted a bit while eating and after that we continued.

Hindi ako nainip sa ilang oras na pinipinta ko siya. Kung hindi ako, siya naman ang nag k-kwento. Lagi rin netong tinatanong kung nagugutom ba ako o kung may iba pa akong kailangan.

Obviously, the guy likes me. Pero sanay na ako sa ganito. Benedict is nice and understanding, sa nakikita ko. Pero sa ngayon, I want to focus on myself. I'm still young. Marami pang darating.