Almost Perfect

CHAPTER 15

Sa hospital ako dumeretso. Hapon nang makarating ako nang Manila.

"Tito." nasa labas ng room ni Mommy si Tito, yung asawa ni Mommy. He hugged me.

"How is she?" tanong ko. He opened the door for me.

Nakahiga siya sa hospital bed, unconscious. Marami siyang pasa. May nakalagay din na pabilog sa leeg niya. Naupo ako sa gilid niya.

"Mom." mahinang sambit ko. I held her left hands.

"She's stable." sabi ni Tito. Kinuha niya yung dala kong bag at itinabi.

"Si Cindy?" tanong ko.

"Kakaalis lang, umuwi ng bahay para maligo." I nodded.

"Can you...stay here? May kukunin lang ako sa office. Babalik din si Cindy mamaya." Tumango ako.

Naiwan ako sa kwarto. Nahiga muna ako sa sofa at umidlip sandali.

"You really can't come?" gumalaw ako ng kaunti. Boses iyun ni Cindy, kakapasok niya lang ng kwarto.

"Look, I'm very stressed. I need you. Visit here please, just...one day?" naka pikit parin ako. May kausap siya sa phone, hindi ko naman sinasadyang marinig ang sinasabi niya.

"Fine whatever!" bumangon na ako dahil sa sigaw niya.

"Sorry." sabi niya at padabog na umupo sa monoblock chair.

"You're okay?" I asked.

"Yeah." tumango ako.

"Uwi na muna ako sa bahay. Shower lang."

"Yeah but, comeback at seven? Is that okay? May...pupuntahan kasi ako" may pagaalinlangan sa tono niya. We really don't do favors at hindi rin kami nag bonding as a sisters noon.

"Yeah. Sure." I smiled at her to assure her. At times like this, we really need to get along more.

I charged my phone first before taking a bath.

You okay?

Pls, eat something.

Text me back pls.

I'm worried.

Some of his texts. Naka ilang tawag rin siya pero hindi ko nasagot kanina. I called him.

(Hello.) he answered.

"Hi." pinilit kong ngumiti para sa kaniya kahit na hindi niya makita.

(You...okay?) I bit my lower lip to avoid crying.

"Yeah. I'm fine." Umupo ako sa sofa.

(Okay. I love you.) I closed my eyes and smiled.

"Thank you." sabi ko, hindi siya nag reklamo.

(Your welcome.) we both say our goodbyes. I dialed the Manang's number.

(Naku Winter! Okay ka lang?!) tanong agad ni Manang.

"Si Lola po?"

(Heto heto, teka lang.) narinig kong tinawag niya si Lola.

(Ija, how's your mother? You fine?)

Sinabi ko kay Lola ang sitwasyon ni Mommy ngayon. I also said that I'm fine. Bago 'ko pinatay ang tawag ay tinugon ko muna si Manang na mag ingat at alagaan si Lola at ang sarili niya.

Bumalik agad ko sa hospital before 7 PM. Gamit ko yung available na kotse sa bahay, mabuti nalang at nahanap ko ang susi, mahirap pa naman mag commute. On my way, I texted Cindy if she wants anything to eat. Nag reply siya na hindi na daw. So, bumili nalang ko ng food para sa sarili ko. Nag text rin kasi si Tito na kung pwede ako nalang muna ang mag bantay, kelangan niya raw kasing mag overtime sa office.