Almost Perfect

CHAPTER 22

"Winter! What happened?" hindi ko namalayan na nakapasok na pala si Grace sa kwarto ko.

"Hello? Manang?" she picked up my phone.

"Opo. Opo, pupunta po siya diyan." inilapag niya ulit yung cellphone at hinawakan ako sa braso.

"Move! You need to move! Kelangan ka ng Lola mo!" she's shouting at me. Pinalo niya ako sa braso. It hurts, really.

"Move!!!" that was the loudest shout I received from her. Dahan-dahan akong tumayo. She's right. Wala akong magagawa dito. I need to move really fast.

Tumayo ako. Sa gilid ng pinto ay nandoon si Zayn. Watching us.

Kinuha ko yung bag ko. Yung malaking bag pack. Nilagay ko yung wallet ko. Si Grace naman ay nilagay sa loob ang cellphone at charger ko. Lumabas siya sandali at may dala na siyang power bank. It's her power bank.

"Change your clothes. Ako na ang mag lalagay ng ibang kailangan mo." I smiled at her.

"Zayn, pa lagay naman ng pagkain ni Winter sa tupperware." sabi niya kay Zayn.

"Okay." he move immediately. Kumuha ako ng damit at nag palit sa banyo. Pagkalabas ko ay ready na ang lahat.

"We will drive you." sabi ni Grace. Dala ni Zayn yung bag ko na punong puno na ng gamit ngayon.

"Thank you." nag ring yung phone ko. Hinanap ko pa sa bag habang nag hihintay kay Zayn at Grace.

"Hello Manang?"

(Maayos na si Lola mo. Hinihintay nalang na magising. Ako na ang bahala sa kaniya.) sabi niya. She's calm now.

"I'm going there po. I will help you Manang." she can't handle my grandmother alone. I'm sure of it. I wanna help.

-----

Sa ospital na ako dumeretso. Hindi naman ako nahirapang hanapin yung ospital sa isla dahil nag iisang ospital lang naman ito dito.

It's just a small hospital but I guess It's good. Dito rin ako na admit noong bata pa ako.

Tumakbo na ako sa hallway with my bag on my hand.

"What happened?" I was breathless. Naka upo si Manang sa isang monoblock. It's not a private room. Everyone stares at me. Including Manang.

Lumapit ako sa kaniya. Naka higa si Lola sa hospital bed. Unconscious. May nakalagay na benda sa ulo niya.

Naupo ako sa isang monoblock while listening to Manang. She told me what happened. Nadulas si Lola sa banyo. There was blood. Maraming nawalang dugo sa kaniya. For now, she's stable, just waiting for her to wake up.

I'm relieved na wala ako doon nang nangyari 'yun. I would maybe panic and faint on the spot. But a part of me is guilty. Guilty that I am not with her.

I stared at my Lola and started to cry.

"Manang, you should take a rest." humarap ako kay Manang at pinunasan ang luha ko. Crying won't do any good.

"Your father is coming. Tinawagan ko siya." she looks guilty.

"It's fine. He needs to know." sabi ko. I'm comfortable with my Dad. Unlike my Mom.

"Go home Manang. I'll take care of her. Rest well." tinulungan ko siyang tumayo. She's very exhausted. Siguro buong gabi siya walang tulog.

Hindi ko na siya naihatid palabas ng ospital dahil walang mag babantay kay Lola.

Thanks Grace. Pasabi kay Zayn na salamat, pwede ka na niyang maging girlfriend.

I texted Grace. Matagal bago siya nakapag reply.