Almost Perfect

CHAPTER 27

Halos araw-araw siyang tumatawag sakin. Sinasagot ko naman ang bawat tawag niya sa cellphone pero talagang  hindi ko maramdaman ang gaya nang dati. Sobrang awkward para sakin sa tuwing kausap ko siya. I can't really bring back our old relationship. I don't know if it's me or him. I tried. Really hard.

(I love you Winter.) he said as a good bye.

"Bye Kienn." I ended the call. Bumangon ako sa kama at nag shower. Wala si Grace sa condo pero nandito si Janine. Nakatambay.

"Anong title?" tanong ko at naupo sa sofa. She's watching a movie.

"After we collided." tumango ako. It's a new movie.

My phone beep.

Winter let's talk. Please.

It's from Cindy. I want to ignore it but I just can't. I want to talk to her too.

When?

I replied. She texted me the address and she wants to talk now.

"May pupuntahan lang ako." sabi ko kay Janine.

"Where?"

"Diyan lang. Saglit lang ako promise." hindi ko na siya hinintay na mag salita. Pumasok na ako sa kwarto at nag bihis.

She wants to meet me at the rooftop of a hotel. It's just 10 AM in the morning and I'm fucking sure na sobrang init doon.

She looks at me. Wearing her not so fitted dress. She forced a smile at me. I walked closer.

"Talk." maikling sabi ko. The sun is really high.

"My child needs a father."

"Is it really my problem?" sarkastikong sabi ko.

"It's Kienn's child! It's his responsibility!" she's crying.

"It is YOUR responsibility! Hindi ito ginusto ni Kienn! Kasalanan mo! Malandi ka kasi!" I want to pull her hair and slapped her many times! But myself keeps reminding me that she's carrying Kienn's child!

"Oo na! Malandi na! Sorry ah!" tinuro-turo niya ang sarili niya.

"Sorry ah! Ngayon ko lang na realize...na kawawa ang anak ko kapag lumaking walang ama! Alam na alam ko ang pakiramdam na ganon! Halos lumaki akong walang ina eh!" parang sumapol sa dibdib ko ang sinabi niya. May gana pa siyang mag reklamo?!

"Kamusta naman ako?! Ha! Halos buong buhay ko! Wala akong ina! Pati ama! Dahil iniwan ako ni Mommy ng dahil sa inyo! Dahil sa ama mo! At doon nag simulang mawatak ang pamilya namin!" sigaw ko pabalik. Kung nasaktan siya, mas nasaktan ako! Dahil hanggang ngayon! Hanggang ngayon wala akong maituring na pamilya!

"Yun na nga eh! Alam mo! Alam mo ang pakiramdam! So please!" lumuhod siya sa harap ko. She's begging. Begging for me to let go of Kienn.

"Stop! Tumahimik ka na!" tinakpan ko ang tenga ko. I don't want to hear anything!

"Kienn doesn't want to accept me! To accept us! Because of you! It's all because of you!" sigaw niya sakin. Umiling ako sa kaniya. No! No! Bakit ako yung sinisisi niya?! Napakawalang hiya naman niya!

"Tumahimik ka na! Ikaw ang may kasalanan ng lahat! Lahat-lahat!" I slapped her. I want to kill her right now!

"Leave! Umalis ka na!" sigaw ko. I don't want to do unnecessary things to her! Gusto ko siyang saktan! Sampalin ng paulit-ulit! Gusto ko siyang patayin!

"Leave." I said for the last time.

"Winter, please. Let go of Kienn! P-----"

"Umalis ka na sabi! Nandidilim na ang paningin ko! Umalis ka na bago pa kita mapatay! Malandi ka!" sinampal ko siya ulit. Lumayo siya sakin habang hawak ang pisngi niya.